van Newdegate naar Hopetoun

Echter, de volgende ochtend verscheen er nog steeds niemand bij receptie. We hadden ook nog steeds geen ontvangst want er was die nacht niet op miraculeuze wijze een nieuw netwerk uitgerold, dus we konden niemand bellen.

We vroegen even raad aan een ander stel kampeerders en die wisten te zeggen dat de eigenaars 'niet in de buurt waren' en dat zij gewoon geld in de bus gingen steken en verder was het van no worries.

De kinderen renden rond en vonden tot hun vreugde hun bal terug die dus 's nachts van het dak was gewaaid.
Toch een probleem opgelost.

We trokken weer op pad en bij het eerstvolgende dorp zouden we graag inkopen doen. Een probleem: de supermarkt was dicht. Volgens de locals was het een feestdag, namelijk de Queen's Birthday.
Urgh!!! Het is natuurlijk logisch dat bij ons in South Australia deze feestdag op 7 oktober valt en dat ze hem in Western Australia een week vroeger vieren!! En volgens mij verjaart de Queen in werkelijkheid in april of zo.

We vonden gelukkig nog een klein winkeltje voor wat nodige dingen.
Het was een lange rit van Newdegate naar Hopetoun en onderweg bezochten we nog een (piepklein) openluchtmuseum over tractors en we hielden ook een lange pauze in Ravensthorpe. Daar was een speeltuin en vonden we ook een geschikte plek om te lunchen.
Netwerk (laat staan internet) was er nergens. Betaaltelefoons waren er wel overal. Je kon er niet met een kaart betalen, dus het werd gewoon muntgeld. Ik kan me amper herinneren wanneer ik voor het laatst met muntjes iemand moest opbellen. Voor de prijs van een halve dollar kon ik horen hoe er in Perth niet gewerkt werd en ik dus niet van mijn oren kon maken. De volgende dag hopelijk beter.
Op meerdere plaatsen vroegen we waar we onze LPG fles konden bijvullen. Vaak hadden mensen wel een idee, maar de winkels waren overal dicht. Dan niet.

Uiteindelijk reden we door naar onze camping. Opnieuw eentje in een nationaal park, maar wel gereserveerd deze keer. En maar goed ook, want tegen de avond stond er ook alles vol.
We verbleven in Fitzgerald River National Park. Unieke fauna en flora naar het schijnt, prachtige uitzichten…. en vliegen, vliegen, vliegen. Je kon gewoon geen voet buiten de deur zetten!!

We verbleven op 200meter van een prachtig zandstrand, maar ondanks de wind zat het daar ook stikvol vliegen. De kinderen trokken zich er weinig van aan en plonsden met veel overtuiging in de oceaan. Verder was er weinig volk en alle toeristen liepen er rond met wapperende handen. De beesten waren echt rotirritant!!
Het was binnenin de motorhome douchen en omkleden en eten en dan is het natuurlijk krap zo met z'n vijven. Maar het was dat of levend opgevreten worden door vliegen.
Buiten bij de toiletten zaten meerdere kikkers. Ik vroeg me af of ze niks beters te doen hadden in plaats van daar zo stil te zitten.

Het zal allicht beter zijn op andere momenten van het jaar, maar eind september: niet het beste moment om Fitzgerald te bezoeken.