van Madurah naar Perth

We hadden best een rustige nacht, helemaal niet overdreven winderig. Nog een klein beetje gedruppel in de ochtend, maar nadien werd het een mooie en zonnige dag.

We reden een klein stukje terug, op zoek naar een deel van het nationaal park dat hopelijk wel bereikbaar was en waar we thrombolieten konden bewonderen. Nu kan ik niet heel goed uitleggen wat thrombolieten zijn want ik weet het zelf niet helemaal zeker. Ze zien eruit als ronde stenen, maar eigenlijk zijn het een soort communes van micro-organismen. Of zoiets. Het zou redelijk bijzonder zijn, dus dan rijden we er maar heen.
De thrombolieten waren in ieder geval vlot bereikbaar, of toch de parking die erbij hoorde. Er was geen andere auto in het zicht, maar wel heel, heel, heel, heel veel vliegjes. Kleine vliegjes deze keer, niet van de grote. We zaten er even op te kijken en besloten dan toch maar doorheen de vliegjes te gaan wandelen. Terwijl wij onze spullen pakten, stopte een andere auto, twee mensen stapten uit en nog voor ze goed en wel weg waren, sprongen ze alweer terug in hun auto. Hm. Slecht voorteken.
We waren klaar voor onze tocht en baanden ons een weg doorheen de vliegjes. We stonden even te kijken bij het plannetje van het park, toen Wouter plots uitriep: "Iek, je benen hangen vol beesten! Het zijn geen vliegen - het zijn MUGGEN!"

Dus wij als een gek al die beesten van ons afslaan en gillend terugrennen naar de motorhome. Hahaha! Dat hadden jullie moeten zien - we struikelden over elkaar heen in een poging zo snel mogelijk terug binnen te zijn!

Wat een rotbeesten ook. En zoveel! Niet normaal. Echt heel de parking was een grote zwerm en over het wandelpad hingen ze ook in trossen. Bij het terugrijden moesten we precies door een sneeuwstorm.

Dus geen thrombolieten, maar plan B. We reden naar Rockingham om Penguin Island te bezoeken!

Penguin Island is een kleine rotsformatie vlakbij de kust waar een hele kolonie kleine penguins leeft samen met een massa zeevogels. Vijf minuutjes varen met een ferry en je kunt er wat rondkuieren en ook naar een aantal geadopteerde (geredde) penguins gaan kijken. De echte (wilde) penguins zitten overdag natuurlijk veilig op zee. Wie zin heeft, kan ook een cruise boeken om naar dolfijnen en zeeleeuwen te kijken of kan ook gaan zwemmen met dolfijnen.

Wij namen gewoon de ferry en hadden geluk want er was nog plaats op de eerstvolgende boot die amper twintig minuten later vertrok. We kochten picknick en gingen de boot op. Ik werd niet ziek! Ik kan dat wel hoor, vijf minuten op zee.
Aangekomen op het eiland gingen we naar het voedermoment van de geadopteerde penguins kijken. Een beetje zielig, want er was te veel volk en te veel lawaai. De verzorgster vroeg een paar keer om het volume beperkt te houden want de beestjes waren bang, maar het haalde weinig uit. En het waren zeker niet alleen rumoerige kinderen... Uiteindelijk werd na een korte uitleg iedereen buiten gegooid.
We gingen dan picknicken en daarna wandelen.
Er loopt een wandeling over het ganse eiland, toch wel 2km of zo. Een stuk over planken en een ander deel over het strand. Het was heel mooi wandelen en heel bijzonder strand.
De struiken zat er bomvol meeuwen!! Ze waren ook aan het nesten of hadden kuikens met als gevolg dat ze nog agressiever waren dan anders. Ze krasten erop los en maakten herrie voor tien.
Vanuit de verte konden we ook nesten zien van pelikanen en ook pelikanenkuikens! Leuk om te zien. :-)
Het was een mooi eiland om op rond te kuieren, maar voor de penguins moet je niet naar penguin island gaan.

We vertrokken op tijd terug en reden dan door naar Perth. We wilden onze lieve vrienden van de motorhome immers nog zien! Oorspronkelijk alleen om dekens/lakens/handdoeken te wisselen, maar nu ook om een woordje te wisselen over de LPG tank.

Een half uur voor sluitingstijd waren we daar en niet tot mijn verbazing zat er nog wat volk verveeld te kijken in de wachtzaal. Dat werd vast overwerk.
Ik vroeg eerst of we ons bedlinnen konden wisselen en dat was geen probleem. We kregen een lege winkelkar, gooiden die vol zooi en kregen een winkelkar vol vers beddengoed terug.
"Er was nog iets," zei ik, zwaaiend met ons betalingsbewijs van de LPG. Ik had mijn uitleg nog maar amper gedaan (was eigenlijk nog niet eens goed op dreef) of de dame pakte het betalingsbewijs al over, schreef mijn naam erop en zei dat ze het wel gingen terugbetalen. Ik bedoel... ze was nog niet eens verbaasd!!
Wij vertrokken dus maar naar onze volgende camping, amper 2 kilometer verder, en we waren amper de bedden aan het opdekken of Wouter kreeg al bericht dat het geld terug op de rekening was gestort.
Tja, mooi geregeld dan. Ik ga alsnog een klachtenmail sturen want ik moet mijn gram toch een keer kwijt??

Nu verblijven we dus hier aan de rand van Perth en het is nog maar de tweede camping waar veel volk aanwezig is en de eerste keer dat de kampkeuken gebruikt wordt... We zien natuurlijk wel andere kampeerders, maar tot nu toe nooit zo veel.
Een paar nachten terug hadden onze buren met een motorhome een KAT bij. Echt. Stond naast hun picknicktafel een soort kooitje. Ik dacht eerst dat het een reiswieg was of een reispark voor een baby, maar nee, er zat een langharige raskat in.

Morgen blijven we de hele dag in Perth. De motorhome krijgt een dagje rust, het zijn de beentjes die gaan werken. :-)