Lees hier meer, dan moet ik het zelf niet allemaal uitleggen.
In Adelaide wordt er dan ook steevast een grote mars georganiseerd met meerdere militaire takken, organisaties, veteranen, nakomelingen… en natuurlijk een hele vracht fanfares en orkesten.
Net zoals vorig jaar mocht onze harmonie ook mee marcheren en omdat dit een Grote Gelegenheid is en niet zomaar een kerstparade, hadden we deze keer flink geoefend.
Een van onze fluitistes zat vroeger bij de zeemacht en die heeft haar best gedaan ons te drillen. In het begin was ze heel hoopvol om ons alle details bij te brengen van een perfect uitgevoerde mars, maar uiteindelijk heeft ze haar verwachtingen wel wat moeten bijschroeven, haha.
Het was zeker wel nuttig dat we geoefend hebben. Zo ontdekte ik dat als het waait, ik mijn noten niet meer kan lezen.
We hebben maar 1 stuk gespeeld en dat natuurlijk meerdere keren. Het voordeel is dat het gemakkelijk is, het nadeel is dat het de rest van de dag in je hoofd zit.
Ik heb geprobeerd het stukje online te zoeken, maar tot op heden lijkt het niet op youtube te staan.
Ik heb geen foto van ons marcherend, maar wel nog deze vage foto van onze musical:
Het voordeel van een mars in de voormiddag is dat je dan de rest van de dag vrij hebt.
Iemand vroeg wat ik ging doen en ik zei 'waarschijnlijk wat wandelen' waarop de vraag kwam of we al in de nature playground van Para Wirra waren geweest.
In Para Wirra zijn we al twee keer gaan wandelen, maar vooralsnog hadden we er geen speeltuin gezien.
Met een beetje research kon ik de speeltuin natuurlijk wel vinden. Para Wirra is een groot nationaal park en het is niet omdat je er al twee grote wandelingen gedaan hebt, dat je zelfs maar de helft van dat park gezien hebt.
Deze keer reden we dus naar nog een andere ingang en daar was dan de nature playground. We gingen eerst wel wandelen naar een uitkijkpunt! De heenweg was saai want dat was een heel brede zandweg, de terugweg was al een stuk leuker.
Het was redelijk ruig terrein met veel rotsen en struiken, maar op zeker moment hadden we wel gezelschap. Poing-poing-poing! Twee grote kangoeroes sprongen voorbij alsof het allemaal niks was!
Na de wandeling was het dan spelen en bouwen in de nature playground.
Tot daar plots een emoe aangewandeld kwam!
Het was heeeel lang geleden dat we nog een wilde emoe gezien hadden, dus we waren dolenthousiast. Dan loop je half dat park rond, blijkt dat beest gewoon naar de picknickplaats te komen!
Ons enthousiasme werd wel een beetje getemperd toen we zagen hoe het beestje een hoop rommel (chips) van de grond begon te eten en ook een snoeppapiertje ging zomaar naar binnen. :(
We durfden hem niet wegjagen want het blijft toch een grote vogel, dus we duimden maar gewoon dat hij niet te veel buikpijn zou krijgen. :(
Anzac day is om een andere reden ook bijzonder, want volgens de locals is het nadien 'gedaan met het schoon weer' en inderdaad de komende dagen wordt het maar 19 graden. Brrrrr!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten