Onze GPS dacht het allemaal beter te weten en beweerde dat er een tankstation bij ons op de hoek was. We reden erheen, maar het bleek gewoon een huis te zijn... Gelukkig was het niet dringend, dus we reden gewoon door en tankten onderweg naar onze bestemming.
Dit 'tankstation' bleek gewoon een winkeltje te zijn met buiten twee pompen. Een voor benzine en een voor diesel. Er hing dan nog een slot op, je moest binnen gaan vragen of ze je wilden komen helpen. Sweet!
Daarna reden we verder naar Flinders National Park en onderweg sprong de eerste kangoeroe voor mijn wielen - zomaar op klaarlichte dag! Ik zag nog een andere kangoeroe lekker chillen langs de kant van de weg, klaar om later onverwacht over te springen.
Het druppelde onderweg, maar eens bij onze bestemming hadden we mooi weer.
Het eerste wat we gingen doen, was een platypuswandeling in de hoop een echte, wilde platypus te kunnen zien.
In het begin leek de wandeling meer op een ganzenwandeling want de weg slingerde doorheen een soort moeras en het zat er vol ganzen.
Een stel was zo snugger hun nest vlak naast het wandelpad te bouwen, dus kon ik daar een leuke foto van trekken terwijl de ouders ernaast stonden te blazen.
Op de terugweg zagen we nog wel meerdere kangoeroes lekker chillen tussen de ganzen. Ook was er opnieuw een grote verzameling eucalyptusbomen en waren er weer koala's te spotten. Wilde beestjes genoeg dus!
Vervolgens reden we verder door het park naar de kust. Daar was een van de topbestemmingen van KI, namelijk de Admiral's Arch.
We hadden een zeer mooi uitzicht over de kustlijn en beneden ons lag een heel grote kolonie zeehonden te chillen.
Het was ook de juiste plaats en het juiste moment van het jaar om walvissen te zien, maar ook daar geen geluk. Ook dat zal dus voor een andere keer zijn!
(ik vrees dat het niet super duidelijk is, maar de rotsen liggen dus vol beestjes)
Opnieuw reden we een beetje verder en kwamen zo bij de Remarkable Rocks, een andere populaire bestemming van KI.
Mooi en indrukwekkend, zeker de populariteit waard. Iets of wat vervelend was het gebrek aan stevig hekwerk om te verhinderen dat de kinderen in zee zouden vallen, haha. Joachim moest dus steeds aan de hand, wat hij niet echt apprecieerde.
Wel zeker de moeite.
Eerste foto is de rotsen vanuit de verte:
Daarna was het hoog tijd om weer terug naar ons vakantiehuisje te rijden. Niet omdat de kinderen dringend in bed moesten, maar wel omdat het begon te schemeren en al het wildlife dus wakker zou worden.
Wat dat betreft waren we dus te laat en was de autorit de moeite.
De weg was dan geasfalteerd, hij was natuurlijk niet verlicht. Er zijn geen dorpjes langs de kant van de weg, laat staan huizen. Alles was dus pik- en pikdonker. Ik heb voor zes overspringende kangoeroes plots moeten remmen en een keer mijn stuur moeten omgooien en was het heel nipt. Het aantal possums dat ik moest ontwijken heb ik eigenlijk niet kunnen tellen.
Zo bleek maar duidelijk dat Kangaroo Island eigenlijk gewoon een grote dierentuin is.
We bereikten ons huisje zonder verkeersslachtoffers en bij het uitstappen bleek er als beloning een prach-ti-ge sterrenhemel te bewonderen. Ik kan me niet herinneren ooit al zoveel sterren bij mekaar te hebben gezien!! De melkweg slingerde er duidelijk doorheen, daar had je geen telescoop voor nodig.
Eenmaal de mannen in bed zaten, zijn Wouter en ik buiten onder een dekentje gaan zitten kijken. Beelden om nooit meer te vergeten.
Wat een mooi verhaal en een schitterende belevenis om inderdaad nooit meer te vergeren. Ik zal het eland op mijn bucket-list zetten. Als je de platypus had gezien dan was ik stikjaloers geweest.
BeantwoordenVerwijderenGrtjes Liana