een zaterdag op KI

Maandag werd hier bij de Aussies de verjaardag van Queen Elizabeth gevierd. Ze heeft een bijzondere verjaardag, de Queen, want het is telkens de tweede maandag van de maand juni. Handig, want dus telkens een feestdag. Toeval oh toeval.
We hadden dus een lang weekend en daarom hadden we een uitstap gepland naar Kangaroo Island, bij de locals beter bekend als KI.

We vertrokken in alle vroegte want het eerste deel van de reis was een autorit van twee uur naar Cape Jervis. Daar gingen we dan de ferry op.
We waren nog niet ter plaatse of we zagen onderweg al massa's en massa's kangoeroes rondspringen. Ik vroeg me af waarom we ook weer per se naar Kangaroo Island moesten gaan, want hier op het vasteland zaten ze duidelijk met hopen!

We waren mooi op tijd in Cape Jervis en na een warme choco was het tijd de auto te laden. Ik had nog nooit persoonlijk een auto op een ferry gereden en ik moet zeggen dat ik onder de indruk was van de gigantische puzzel. Hoe al die stewards het deden, bleef zowat een raadsel, maar uiteindelijk konden er gigantisch veel auto's in die kleine laadruimte. De ene vooruit, de andere achteruit, de een langs links, de ander langs rechts, paar centimeter heen, paar millimeter terug en uiteindelijk stond iedereen met de snuit naar voren, maar kon de helft zijn portier niet meer openen. Dat zou dus een omgekeerde puzzel worden bij het uitladen!

Een oudere dame hing paniekerig uit haar raam te hangen omdat ze achteruit moest rijden, maar dat duurde dus niet lang. Binnen twee tellen had een steward haar aangesproken en kroop hij zelf achter het stuur. Geen tijd voor tijdverspilling.

Ik had trouwens medicatie genomen voor vertrek en ik moet zeggen dat de heenreis best te doen was. Wel misselijk, maar niet echt ziek. Een doenbare overtocht van ongeveer drie kwartier. Natuurlijk bleef ik wel buiten om de horizon goed in beeld te houden.

Onderweg kwamen we de andere ferry tegen die op de terugweg was.

Kangaroo Island is een groen eiland en er lijkt bijna niemand te wonen. Toch is het groot genoeg, want de rit van de ene naar de andere kant duurt ongeveer twee uur.
Er is een lange geasfalteerde baan die als een lus doorheen het eiland loopt. De rest is zandweg, beter geschikt voor vierwielaandrijving (wij bleven er dus maar weg - de huurauto op Tasmania bijna om zeep helpen is een ding, de assen breken van ons eigen autootje is iets anders).

Aangekomen op KI reden we door naar Hanson Bay.
Zoals verwacht lag het eerste wildlife dat we zagen dood langs de kant van de weg, maar we hadden goede hoop in Hanson Bay Sanctuary nog levende exemplaren te zien.

Hanson Bay is beschermd natuurgebied. We hebben er twee korte wandelingen gedaan, de koala walk en de wallaby walk.

De koala walk gaat eigenlijk gewoon door een eucalyptusbomenbos waar je koala's kunt spotten. Het viel me eigenlijk tegen hoe verrekt hoog die beesten kruipen. Je moet niet proberen ze op ooghoogte te zoeken, ze zitten helemaal boven in een boom op een dun takje.
We hebben er wel heel wat kunnen vinden!

 

 

 

Daarna deden we de wallaby walk die - voorspelbaar - langs een weide liep vol wallabies. De beesten stonden er te grazen zoals koeien in een wei. Alleen kunnen koeien niet zo mooi springen (hoewel ik moet toegeven dat ik nog nooit een koe heb zien springen).

 

 

Het was een korte, maar mooie wandeling met ook opvallend veel termietenheuvels en yakka planten.
Joachim verzamelde onderweg allerlei 'lekkers' in zijn broekzakken om later aan de wallabies te geven, maar wij moesten hem helaas teleurstellen dat het geen tamme dieren waren...

 

 

Terug in het visitors centre aten we nog wat lekkers (Benjamin koos een ijsje waarop de Aussie dame reageerde met "Jongen toch, is het daar niet veel te koud voor??" - Ja, vijftien graden, onze tenen vroren eraf.) en daar vond ik ook een foldertje over hoe aanrijdingen met wildlife vermijden en hoe te reageren na een aanrijding.
Er stonden nog wel nuttige tips in, maar de verwachtingen waren anderzijds ook erg hoog. Ik zag het mezelf nog niet doen, na een aanrijding controleren of er nog leven in de buidel zit. Beter gewoon proberen te voorkomen dus.

Mooi op tijd reden we naar ons vakantiehuisje (ervaring leert dat het lastig is een onbekend huis te vinden in het donker) en dat werd ook gelijk door iedereen goedgekeurd. Ruim en netjes, grote tuin en mooi uitzicht over de American River.
Op tijd de bedjes in voor een zondag in KI!