een maandag op KI

Alweer een laatste verslagje van ons lang weekend!

Maandagochtend begon de dag met een smsje van Sealink - het bedrijf van de ferry's. Ze lieten ons weten dat er 's avonds een storm verwacht werd en dat sommige overtochten waren geannuleerd. Onze trip van 16u30 zou normaal nog doorgaan, maar we mochten altijd even bellen om te informeren. Handig.
We belden dus maar en de dame van Sealink wist te bevestigen dat de ferry van 16u30 normaal nog zou vertrekken, maar de ferry erna niet meer. Omboeken naar een vroegere overtocht was niet meer mogelijk, want alles zat vol.
Ze kon dus niet veel voor ons betekenen, al zei ze wel dat we opnieuw een sms zouden krijgen als de overtocht van 16u30 ook niet zou varen. Handig - vooral omdat half het eiland geen telefoonbereik heeft.

Het zou natuurlijk wel stoer en avontuurlijk klinken als ik naar mijn werk moest bellen met de mededeling dat ik de volgende dag niet zou komen omdat ik vast zat op een eiland door stormweer, maar echt handig zou het ook niet zijn. We zouden dus maar gewoon duimen dat de boot van 16u30 zou varen.
Die ochtend hadden we trouwens een stralend blauwe hemel en was het moeilijk te geloven dat er een storm op komst was.

Terwijl Wouter en ik onze rommel inpakten, speelden de jongens buiten. Ze vonden een schedel in de tuin (van een schaap of zoiets) en besloten dus de hele boel om te graven op zoek naar dino's.

huisje:

 

uitzicht:

Toen de auto ingepakt was, reden we naar Seal Bay, een beschermd natuurgebied waar zeeleeuwen te bewonderen zijn. Je kon een planken weg volgen over het strand en zo de zeeleeuwen zien. Ik had verwacht dat we moesten turen in de verte in het water, maar ook de duinen zaten vol beestjes.

 

 

 

 

 

Een walvisskelet tussen de duinen:

 

 

We waren net van plan te vertrekken toen het flink begon te waaien en te druppelen en uiteindelijk moesten we terug naar binnen rennen!
We reden naar een restaurantje in de buurt dat bleek gerund te worden door een Nederlands koppel. Altijd verwarrend om plots Nederlands te spreken met mensen... :-) Daar wisten ze ons te vertellen dat half Flinders Park was afgesloten door het stormweer dus waren wij blij dat we er de dag voordien geweest waren!

Na ons eten reden we terug naar het vertrekpunt van de ferry en trokken onderweg nog foto's.

 

We hadden nog geen sms van Sealink, wel een van de eigenaar van het vakantiehuisje die ons liet weten dat het mogelijk zou zijn een extra nacht te blijven, haha.
We brachten ons laatste (?) uurtje op KI door aan het strand. We zagen de ferry voor ons vertrekken en dansen op de golven - dat beloofde heel wat goeds.

 

De jongens verzamelden schelpen, Jonathan vond nog een schepje in het zand en presteerde het om natte schoenen te krijgen en tegen 16u gingen we maar eens naar onze boot. Sealink had intussen bevestigd dat onze ferry zou varen, al was het intussen weeral flink gaan waaien.
Bij het afhalen van onze tickets zag ik dat ze oordopjes verkochten tegen zeeziekte. Je zou dan een oordopje moeten dragen in je niet-dominante oor en dat zou moeten helpen. Ik heb altijd oordopjes in mijn handtas dus ik kon het net zo goed proberen - al was het maar voor het placeboeffect.

De overtocht was afzien.
Ik heb de hele tijd buiten in de wind gestaan, vastgeklampt aan de railing, ogen op de horizon en intussen tegen mezelf zeggend dat zeeziekte een stomme, ingebeelde ziekte is en dat het allemaal niks voorstelt. Naarmate de overtocht vorderde, kwamen meer en meer mensen buiten staan en sommigen hadden wel heel erg veel fantasie, want die hadden zelfs een kotszakje vast.
Op een gezegend moment sprak een steward mij aan omdat ze op zoek waren naar de mama van een klein, blond, ziek jongetje. Ik ging dus maar mee naar binnen kijken en binnen was het nog veel, veel erger dan buiten. Huilende kinderen. Kotsende kinderen. Mijn mannen leken nog in aanvaardbare toestand en dus ik maar weer naar buiten zo gauw mijn benen me konden dragen.
Wouter is trouwens ook ziek geweest. Jonathan en Joachim zijn heel angstig geweest. (Benjamin heeft zitten tekenen). Ja, het was een memorabele terugreis.
Ik kan het niet aanraden, een vlak-voor-een-storm overtocht. We waren blij dat de ferry vaarde, maar zijn eigenlijk in de zak gezet. We waren beter een extra nachtje gebleven. ;-)

Jammer van het misselijkmakende einde, maar verder hadden we een prima weekend op KI. Veel natuur, veel beestjes, veel rust. Een aanrader voor wie in de buurt is!
(en je kunt de ferry vermijden door per vliegtuig te gaan... lol!)