grottentocht naar huis

Ik was gisterenavond een beetje te tam om nog een heel verslag te typen, maar we zijn dus wel degelijk thuis geraakt. :-)

We vertrokken mooi op tijd uit ons vakantiehuisje en reden allereerst terug naar Mount Gambier. Er stonden nog twee plaatsen op het programma die we zondag niet meer hadden kunnen zien.
Allereerst de Cave Gardens. Dat is een (rozen)tuin gelegen rond een ingestorte grot (dat heb je met dat poreuze limestone, dat kan dus instorten). Normaal zou er ook een waterval te zien zijn, maar daarvoor was het kennelijk te droog. Het was er niet erg groot, maar wel mooi.

Even verder gingen we dan naar het Umpherston Sinkhole. Opnieuw een ingestorte grot, maar deze was duidelijk een paar maatjes groter. We moesten heel erg veel trappen doen naar beneden en het was echt indrukwekkend. De wanden waren bedekt met klimop en deze zouden vol possums zitten, maar die lieten zich overdag natuurlijk niet zien.
Benjamin keek zijn ogen uit en uiteindelijk vond hij een aantal gefossiliseerde schelpen, maar geen 'zeedinobotten'. Die hadden daar natuurlijk moeten zijn, maar helaas.

Opnieuw de auto in en nu maakten we een ritje naar Naracoorte Caves National Park.
Dit park is niet zomaar een park, maar echt werelderfgoed en daar pakken ze natuurlijk graag mee uit. Er zijn verschillende grotten te bezoeken en er is een heel gebied om te wandelen. De reden dat deze grotten bijzonder zijn, is het feit dat men hier ontzettend veel oude beenderen en skeletten gevonden heeft van de grote zoogdieren van vroeger. Het schijnt vrij uniek te zijn en we hadden geen reden om hieraan te twijfelen.
We hadden geen tijd om er uren te spenderen, dus we bezochten een grot en ook het museum. Het museum was niet erg groot, maar wel leuk. Ze hadden het tijdperk van de zoogdieren nagebouwd, compleet met geluidseffecten en wat gemotoriseerde beestjes. Eigenlijk was het vrij eenvoudig gedaan en niet bijzonder indrukwekkend of schrikwekkend, maar we moesten toch onze oudste en jongste zoon voortsleuren want die waren allebei bang.
Daarna bezochten we dan een van de grotten die we mochten betreden zonder gids. Deze grot was minder spectaculair dan die van Tantanoola, maar wel een pak groter en dieper.
Geen bange kinderen dit keer, ze wilden elk hoekje onderzoeken. Helaas hebben we zelf geen nieuwe skeletten ontdekt.

Dan was het nu echt tijd voor onze rit huiswaarts. We stopten nog een keer in een leuke speeltuin in Keith waar ze een soort monorail hadden en ook nog een keertje in Murray Bridge om er wat te eten. De terugrit was duidelijk zwaarder voor ons jongens. Misschien omdat we nu niet konden zeggen "jullie mogen iets lekkers kiezen als we aankomen" maar wel "nee, er is geen tijd voor tv, jullie moeten straks meteen in bed". Een motivatie om rustig te blijven is dat natuurlijk niet!

Wel goed nieuws op het wildlifefront! Nog steeds geen levende kangoeroes langs de kant van de weg gezien, maar wel emoes! Joehoe!!

fun op de monorail!

(ja, het ging snel en ja, het was ver-schrik-ke-lijk gammel)