aussie hobby's

Dinsdagavond ben ik naar het andere harmonieorkest gegaan om daar een beetje mee te spelen.
Ik kan de avond kort samenvatten: de gemiddelde leeftijd was schrikwekkend hoog en het muzikale niveau was schrikwekkend laag.
Je hoort me niet beweren dat er een causaal verband is tussen de twee, maar het waren voor mij wel twee afknappers.

Het was best een groot orkest en de mensen waren supervriendelijk, maar het is onmogelijk om muzikaal ergens van te genieten als de mensen rondom luidruchtige pogingen doen om het record van maximaal aantal fouten per maat te verbeteren. Echt om de haverklap viel het hele orkest in panne, niet te schatten.
Ik had trouwens een spiekbrief voor mezelf gemaakt (la is A, si is B, etc), maar ik was 'm stomweg vergeten. Tot zover het nut van de spiekbrief!

Ik had er wel een speciale dame ontmoet, heel grappig. Toen ze hoorde dat ik uit Belgium kwam, vroeg ze: "Are you from the North where they speak Dutch? Or from the South where they speak French?"
Ik was echt stomverbaasd want ik had meer de vraag verwacht of Duits sprak. Dus ik zei: "I speak Dutch." Waarop ze dolenthousiast reageerde: "Dan kan ik jou verstaan!"
Een Hollandse, haha!
Wouter en ik hadden het er nog over - waar blijven toch die Hollanders die je overal tegenkomt? We hadden er nog geen gehoord. Wel hier dus!
En ik was totaaaal in de war. Er kwam geen zinnig woord uit, ik kan geen Nederlands meer praten met vreemden. Lol! We hielden het maar op Engels. ;-)

Het waren lieve mensen, maar ik ga toch niet meer terug.
Woensdagavond heb ik terug met het eerste harmonieorkest meegespeeld en ook al is de groep klein, dat ligt me toch veel beter. Ik werd trouwens al in de steek gelaten want mijn twee collega's eerste klarinetten waren er niet! Mooi is dat, op mijn tweede repetitie in m'n eentje zitten zichtlezen. Gelukkig was ik m'n spiekbrief deze keer niet vergeten!! Ik heb 'm ook aangevuld, ik weet nu wat een semiquaver is. (nu al de rest nog...)
Ik vond dat ik het niet zo slecht deed, totdat we een mars gingen spelen (elke repetitie eentje, dat is te overzien) en mijn partituur stond vol hoge sollen. Iek! Mijn fa trekt al op niks meer, laat staan de sol en daarbij kan ik niks lezen dat hoger is dan een re, dus het was wel even met de ogen knipperen. Ik heb heel wat getransponeerd, gewoon een octaafje lager, en de dirigent heeft er niks van gezegd dus het zal wel mogen. (hij wil die sollen volgens mij ook niet horen)

Vandaag was het dan de beurt aan de mannen om een hobby te testen. Wouter wilde graag iets taekwondo achtig doen en dus hadden we een club gezocht. Volwassenen en kinderen trainen samen, dus Jonathan en Benjamin 'mochten' mee op sleeptouw.
Wouter en Jonathan hadden zich goed geamuseerd, Benjamin iets minder (hij vond het te moeilijk en was ook moe). Jonathan wil volgende week nog terug, Benjamin waarschijnlijk niet. We zullen even moeten nadenken wat hij misschien wel wil en kan doen.

Op school gaat het trouwens nog steeds vlotjes!
Nog steeds geen huiswerk, dus we weten niet zeker wat ze nu juist leren. Dinsdag kwamen ze thuis met "Belgium" dus ze krijgen in ieder geval onderwijs op maat. Aan de verhalen te horen, zijn ze allebei ook met andere dingen bezig.
Nu ja, ze gaan graag naar school en ze schijnen ook iets bij te leren, dus dat komt in orde.