op z'n pootjes

Het is in orde met de school!
Allee ja, voorlopig toch. Het zou kunnen dat ze de eerste schooldag bellen met een of ander issue.

Ik was er niet bij, maar ik heb uit goede bron (lees: Wouter) vernomen dat het allemaal in orde komt. Inglefarm Primary School heeft dus dat speciale programma voor anderstaligen. De jongens komen terecht in een kleine klas (ze zullen met 12 zijn) met allemaal kinderen van het eerste en tweede leerjaar die nog Engels moeten leren. Voor de lunch hebben ze dan echt Engelse les met woordenschat en grammatica, na de lunch krijgen ze de gewone leerstof, maar nog steeds in die kleine klas. Dat is handig, anders hebben ze straks daar ook weer achterstand.
Ze zouden tot niveau 4 moeten geraken om mee te volgen in het gewone onderwijs. Wanneer ze dat halen is een open vraag en wat we daarna doen is ook een open vraag. Ze kunnen dan op die school blijven (in een echte klas dan) of ze kunnen terug naar school 2. We zullen dan nog zien.

De mannen zien het zitten en dat is het belangrijkste.
Ze starten maandag, dus ze hebben nu nog een paar dagen extra thuis. Dat wordt zondag dan weeral frietjes en ijs om het eind van de vakantie te vieren. :-D

De foldertjes van het Engels programma voor ouders zijn ook de moete. Meer prentjes dan tekst. ;-D

En vanavond heb ik ook iets leuks gedaan, want ik heb hier eindelijk een harmonieorkest gevonden.

Het heeft de nodige moeite gekost, maar uiteindelijk vond ik online een lijst met alle amateur fanfares en harmonieorkesten in de streek. Er zijn er twee binnen bereikbare afstand. Een kon ik bellen, de ander moest ik mailen.
Ik had dus naar een van de twee orkesten gebeld en kwam bij de dirigent uit. Die zei dat ik zeker welkom was en dat ik maar eens moest komen en dat hij ging proberen mijn naam te onthouden. Yup, klonk al perfect!
Ik was er dus vanavond en omdat ik telefonisch beweerd had dat ik al lang klarinet speelde, gooide de dirigent me op de eerste rij. Een meisje dat er al zat, reageerde prompt met "oh, dan mag ik naar achter" , een reactie die ik nooit zal begrijpen. :-D Ik was keitrots dat ik vooraan mocht zitten. ;-)

Het was een toffe groep muzikanten! Ze zijn niet met veel, ik schat een 25tal. Amper 5 klarinetten, 3 fluiten, geen hobo, 5 saxen. De kopers weet ik al niet meer juist, maar ze klonken voltallig. Op zeker moment zei de dirigent " f does not stand for effin' loud!" Haha, 't is overal hetzelfde.
Ik kon gemakkelijk genoeg volgen, oef! 't Zou redelijke afgang zijn als ik na de pauze een rij naar achter moest.

Alleen bij het opwarmen liep het wat in de soep!
Ze hebben een geweldig systeem om samen warm te blazen, namelijk vier custom made dobbelstenen. Een met toonaarden, een met tempo's, een met ritmes en een met articulaties. En rollen maar die dingen!
Eerste toonaard: G.
Euh ja... G... wat is dat ook alweer? Ik moest echt gaan zitten tellen op mijn vingers. G is de zevende letter, dan moest ik ook de zevende noot. Ah ja, sol. (intussen was iedereen al boven en deed ik alsof ik meespeelde) Sol groot, moet lukken. Hmm, lukt toch niet. Dit klinkt niet als sol groot. Heb ik er nu naast geteld? (tweede oefening was al bezig) Oh ja, ik speel klarinet. Het is geen sol... het is... effe denken... la groot. Oh jee, wat staat daar nu weer aan de sleutel? (derde oefening was bezig)
Weet je wat? Ik speel wel op gehoor want dat denkwerk brengt me nergens! Lol!!!

Er is wel discipline hoor. Man, man, wat wordt er weinig gebabbeld. Alleen als de dirigent zelf het noorden kwijt is of een fout maakt, dan komt er natuurlijk commentaar van alle kanten. That's the spirit!
Leuke mensen, leuke muziek, leuke activiteiten in het vooruitzicht (ze zullen een musical begeleiden in april!). De kinderen hebben een school - ik heb een hobby!!