autoavonturen

Gisterenavond moest de auto dus nog van de straatkant weg en naar ons parkingplaatsje.
We wachtten hiervoor tot het avond was in de hoop dat er dan minder volk op straat zou zijn dat ik overhoop zou kunnen rijden. Ik sleepte Wouter met me mee zodat die de hele tijd "Links! Links!" zou kunnen roepen.

We stapten in (even nadenken over de juiste kant) en toen... bleek de auto een automaat!!!
Ook dat nog!
Ik had nog nooit een automaat van dichtbij gezien en alle letters naast de versnellingspook zeiden me helemaal niets. Oh help! Er zat dus niks anders op dan de handleiding erbij te halen. Samen zaten we dan uit te pluizen in welke versnelling de auto moest starten, achteruit zou rijden en vooruit zou rijden. Na een beetje heen en weer geschuifel wilde ik dan uit de parkeerplaats rijden dus ik pink - zet ik de ruitenwissers aan!

En dan moest het ergste nog komen want mijn linkervoet wilde de hele tijd ijverig mee schakelen met als gevolg dat ik telkens een noodstop maakte. Zeeziek werd ik ervan! De hele tijd was het van "Sorry! Sorry!" en "Oei! Sorry!" of "Oh nee! Sorry!" telkens als Wouter bijna tegen de voorruit vloog.

Met de nodige hartkloppingen geraakte het ding op zijn plaats. Oef!

's Avonds las ik de handleiding grondiger door en probeerde ik nog tips online te vinden om met een automaat te kunnen rijden.
Nu blijkt dat ding in de D-stand ook vanzelf te rijden, zonder gas te geven, en dat verklaarde ook al een hoop van mijn gepros en gesukkel.
Verder waren de tips niet erg nuttig. Verkopers bleken vooral erg lyrisch over het rijden met een automaat, terwijl ze eigenlijk beter een voetklem zouden voorzien om de linkervoet in te fixeren.

Maar soit - we gaan geen uitdaging uit de weg!!

Achter ons huisje is een ruime parkeerplaats en daar ben ik deze voormiddag meteen gaan oefenen met traag rijden. Er is niet overdreven veel plaats, maar genoeg om het starten, stoppen, keren en dat soort dingen al te oefenen. Het ging best goed en er werden geen noodstops meer gemaakt.
Achteraf bleek dat ik drie nieuwsgierige toeschouwers had.

Vanavond ben ik dan nog een keer gaan rijden - blokjes rond.
Ik geef toe dat het gemakkelijke blokjes waren (steeds links aanhouden) maar niettemin ging het goed. Mijn linkervoet bleef braaf immobiel en ik heb maar één keer de ruitenwissers per ongeluk aangezet. Daarbij geen voetgangers verpletterd of auto's frontaal aangereden.

Komt helemaal in orde!

Deze namiddag zijn we hier in Glenelg naar het Visitors Center geweest. Dat is een klein museum over de eerste kolonisten hier.
Joachim rende er in speedtempo doorheen, maar de ander twee waren toch wel geïnteresseerd.

Daarna gingen we nog even naar de speeltuin waar de jongens genoten van het water en de modder.
Jonathan maakte deze keer een vriendje - samen mensen nat spuiten schept duidelijk een band.

Verder heb ik van het Visitors Center een berg foldertjes meegenomen van alles wat er in Zuid-Australië te doen is. Gelukkig zijn we hier een hele tijd, want met elk foldertje werd mijn bucket list weeral uitgebreid!
Ik moet nog wel even wennen aan het concept "dichtbij" want dat wordt hier begrepen als "amper veertig minuten met het vliegtuig". Gelukkig zijn we flexibele mensen. ;-)

Linkse en automatische groetjes!