Joachim heeft het zwemseizoen vandaag officieel geopend!
(Of was het Daisy vorige week? 🤔)
Het water is 21°, daar steek ik hooguit een teen in, maar Joachim was er helemaal klaar voor. 😎
Joachim heeft het zwemseizoen vandaag officieel geopend!
(Of was het Daisy vorige week? 🤔)
Het water is 21°, daar steek ik hooguit een teen in, maar Joachim was er helemaal klaar voor. 😎
Zondag was beestjesdag.
Het begon zaterdag in de namiddag, toen een onbekende dame aan de voordeur stond.
"Hebben jullie een hond?" vroeg ze.
Ik zei van niet.
"Oh goed," zei ze. "Want er is zojuist een moedereend met een hoop kuikentjes in jullie tuin gelopen. Daar, langs de zijkant."
Ik piepte langs opzij en inderdaad verderop zat een eend met kleintjes op ons pad.
Oh, schattig, dacht ik.
"Ze kunnen langs achter uit jullie tuin dan?" zei de dame.
Oh... probleem!
Achter onze achtertuin ligt een natuurgebied, maar we hebben geen achterpoortje. Moedereend liep maar heen en weer langs de schutting, op zoek naar een gat dat er niet was. Ze was niet geinteresseerd in onze pogingen om haar terug naar de zijkant te begeleiden. We wisten ook niet of dat eigenlijk wel zou lukken, want haar kuikentjes waren nog erg klein. Omdat we op een heuvel wonen, zijn er drie trappen te doen voor je van de achtertuin naar de voortuin bent en we wisten niet of die kuikens wel zo hoog konden springen.
Shit!
Uiteindelijk begon het te schemeren en besloten we een val te zetten (grote kartonnen doos met eten en water) en het beste te hopen.
We hadden het stuk rondom de schuur afgesloten, maar zondagochtend bleek moedereend (ze heette intussen Daisy) met gevolg dus toch achter de schuur te zitten. Ze had een gat onder de afsluiting gevonden waar de kuikentjes onder pasten, maar zijzelf niet. Om dan zelf erover te vliegen, daar dacht ze niet aan. Wij hadden geen manier het gat groter te maken, want uiteindelijk was het meer een scheur in de beton.
Uiteindelijk legden we een paar stenen op de trap voor de kleintjes en probeerden we hen toch maar naar boven te jagen.
Trap nr 1 - gelukt!! Ze waren een niveau hoger.
Bij het zwembad.
En Daisy dacht: ja, water!
Dus zij erin en die acht kuikentjes erachteraan.
Nee....!
Want die kleintjes konden er misschien wel in, maar ze konden er niet uit! Het was te hoog springen.
Dus Wouter en ik in de weer. Ik een plank vasthouden, Wouter proberen die beestjes richting plank te jagen. Zijn ze er allemaal uit - wij heel trots - denkt Daisy dat ze duidelijk niet op de goede weg was en ze glipt onder het hek door en duikt naar beneden om weer achter het achterste afsluiting heen en weer te dralen. Argh!!
Moesten wij weer terug proberen om hen naar die trap te krijgen.
Al die kuikentjes weer op de trap springen.
Zijn ze er eindelijk, duikt Daisy weer het zwembad in. Urgh!!
De planktruck lukte niet meer, uiteindelijk nam ik gewoon ons net en viste al die kleintjes eruit. Paniek, paniek, terug onder het hek door en weer naar beneden.
Wat een drama's.
Ik had les, dus was weg en het vervolg van het verhaal is zoals Wouter het mij vertelde.
Korte tijd later zaten ze weer in het zwembad. Wouter heeft toen het net gepakt, al die kleintjes gevangen en in een wasmand gedumpt. Vervolgens is hij met die wasmand uit de tuin gelopen. Er vielen kleintjes uit en die heeft Jonathan de andere trappen op geholpen. Daisy viel niet aan, maar rende luid kwakend en met uitpuilende ogen achter Wouter aan.
Wouter is dan met die wasmand met vijf paniekerige kuikens, daarachter paniekerige Daisy, daarachter nog drie paniekerige kuikens, daarachter Jonathan, rondom gelopen en heeft de hele bende afgezet in het natuurgebied achter onze tuin.
Hij zei dat er een aantal grote magpies met hongerige ogen zaten te kijken, maar de hele familie geraakte veilig in de struiken.
Oef!!
Eind goed, al goed. Wouter onze held!
De lentevakantie is nog heel eventjes bezig en we brengen 'm door zoals veel vakanties. Wat wandelen, een keer naar de film en veel praktische zooi (de orthodont, de kapper, de optometrist...).
Afgelopen weekend was een lang weekend want maandag was een feestdag. Dat was de enige dag dat Wouter ook vrij was en dus hadden we een weekend weg gepland. De jongens wilden graag naar Perth. Ik weet niet waarom want er was daar uiteindelijk niets speciaals dat ze wilden zien, maar ik had dus een weekend Perth geboekt.
We gingen van vrijdagavond tot maandagavond. Vanuit Adelaide is Perth zowat drie uur vliegen. Perth is groter zowel van oppervlakte als van inwoners, maar toch leek het een rustige stad. Of misschien zijn we niet op het juiste moment in de juiste wijken geweest!
Het openbaar vervoer was talrijk, makkelijk te gebruiken en spotgoedkoop. Voor een 'family rider' van amper tien dollar konden we met ons vijven heel de dag op alles rondrijden! En het gebeurde meermaals dat ik ons ticketje aan de chauffeur liet zien en dat die zei: "Nee, nee, deze bus is gratis." Handig dan!
Ik vond het ook een heel propere stad. Veel netter dan wat je van een grootstad zou verwachten (maar zoals gezegd, misschien zijn we niet in de juiste wijken geweest!).
Een gezond en evenwichtig tienerontbijt (gang 2/7)
Hotelhumor.
Zaterdag was een heel druilerige, natte dag.
We trokken op wandel in de regen en scoorden onze eerste geocaches in Western Australia! We zijn vroeger al eens in WA geweest, maar toen waren we nog geen cachers. :-)
Wij aan the Bell Tower.
Die we niet bezocht hebben wegens onmogelijke openingsuren.
Ik had een bootttochtje over de Swan River geboekt. Na het fiasco in Sydney had ik mezelf beloofd NOOIT nog in een boot te stappen, maar ach. Deze ging over een rivier dus dat ging wel meevallen en het viel inderdaad goed mee. M'n maag heeft zich flink gedragen.
We vaarden naar Fremantle, een kleine stad aan de monding van de Swan River. Daar hadden we (mistig) uitzicht over de oceaan en bezochten we het maritiem museum.
Zoals meestal in een maritiem museum, was er een hele sectie gewijd aan de migranten. Dat vinden wij natuurlijk altijd interessant! De meesten waren trouwens niet onder de indruk van het stof en het zand!
Kunst buiten aan het museum.
Judith heeft dat goed gezien!
In de regen vonden we nog een cache in Fremantle en daarna namen we de boot terug naar Perth.
Zondag was het weer al ietsje beter.
We namen een bus, een trein, en nog een bus om zo naar AQWA te gaan - het aquarium van Perth. Ons jongens klagen vaak dat Adelaide geen aquarium heeft, dus dit leek me nog leuk om te doen dan.
Het was er druk. Druk druk druk. Ik had compassie met al die jonge ouders met kleine kinderen die woedeaanvallen kregen in het midden van een gangpad of hun beker drinken op de grond keilden. Blij dat dat niet meer mijn probleem is!! Ik heb gewoon drie schermverslaafde tieners die ons arm eten. ;-D
Het was een mooi aquarium en best groot. Ze waren vooral gefocust op lokale fauna en flora.
Er waren beestjes buiten en binnen en helemaal beneden hadden ze een onderwater tunnel en dat was heel chic. Je moest er zelfs niet wandelen, er was een rolband zodat je gewoon kon staan en rondkijken. Ik vermoed dat die er was om congestie te vermijden van gapende mensen.
Hip, hip, hoera, de lentevakantie is begonnen en we brengen het weekend door in Perth.
Heb de laptop niet mee dus alleen korte tekst, maar wel foto's mogelijk. 😁