een gastronomisch hoogtepunt

 The land Down Under is niet gekend om zijn culinaire hoogvliegers. Denk maar aan het oneetbare vegemite, de sausage sizzles op de hoek van de straat of alle gebakjes waar ze een halve koe doorheen draaien.

Vandaag ontdekte ik weer een nieuw fenomeen.

We hebben een klein keukentje op het werk en vanmiddag lag daar plots een grote zak frietjes. "Ach ja, Chelsea [een van de receptionistes] had zin in chip butties," zei onze manager. "En toen ze dat luidop zei, waren er nog veel meer kandidaten."

Ik knipperde even met mijn ogen want ik had nog nooit van een chip butty gehoord. Niet iedereen noemt het chip butty, zo blijkt, gewoon chip sandwich is ook gangbaar.

Bij deze het recept:
Neem een witte supermarktboterham. Smeer er boter op. Leg er frietjes bovenop. Voeg ketchup toe naar smaak. Rol de boterham op en eet smakelijk!

...

Ik heb het niet geprobeerd, geef ik eerlijk toe. Ik heb er ietwat verbaasd op zitten kijken en heb mijn eigen lunch gegeten met dan af en toe een frietje.

Ik vertelde thuis over dit culinair hoogtepunt en ik verwachtte eigenlijk dat de kinderen het wel zouden kennen (die staan nu eenmaal veel verder in hun integratie dan wij), maar ook voor hen is het nieuw.
Ze waren in ieder geval onmiddellijk bereid om zo'n ding te proeven, dus wie weet verschijnt het hier binnenkort op tafel...

Wordt vervolgd!