groetjes uit Barmera

 Vanmorgen zijn we netjes op tijd uit onze ge-improviseerde bedjes gekomen zodat we op tijd ter plaatse waren voor ons boottochtje.
De GPS had natuurlijk nog nooit van de betreffende straatnaam gehoord, maar onze bestemming - Kingston on Murray - was maar een scheet groot en er lagen maar een paar bootjes aangemeerd, dus echt moeilijk was het uiteindelijk niet.
Een ouder koppel zat al te wachten in het bootje en we werden heel vriendelijk begroet door Captain Carl, de gids van dienst.

Ik had wat schrik voor de kou en de wind en dus had ik de kinderen maar fatsoenlijke kleren laten aantrekken. Carl had in de boot meerdere dekentjes voorzien, dus dat viel ook weeral mee. Uiteindelijk was het de hele ochtend wel bewolkt en iets of wat winderig, maar de koude zelf viel goed mee (durf hier geen temperatuur te vermelden). 
Het was eigenlijk prima weer om te varen!

We deden een toer op de Murray River en vaarden weer terug langs enkele kreekjes in het moerasland erachter. Het was er heel erg rustig en vredevol.

Captain Carl amuseerde ons allen met een hoop weetjes en verhalen, maar vooral met een eindeloze reeks dad jokes. Flauwe moppen, maar hoe meer je er hoort, hoe grappiger ze worden.
Het tochtje duurde drie uur en na twee uur had Joachim er duidelijk genoeg van en ik vreesde juist dat ik mijn telefoon moest bovenhalen als entertainment, toen Carl nog een tractatie uit zijn hoed toverde. Hij had een ketel warm water en een doos vol thee, oploskoffie... en chocolademelk! Zelfs in meerdere smaken! Gewone chocomelk, witte chocomelk, chocomelk met cookies, witte chocolade met frambozen....! En alsof dat nog niet genoeg was, was er nog hele doos met koekjes. "Jullie mogen er zoveel als mag van jullie mama!" Haha.
Met zoveel lekkers beschikbaar ging alles weer vlot en eer dat Joachim het opnieuw beu was, was de bestemming al in zicht.

Ik vond het een fijne cruise! Heerlijk rusig, kleinschalig, geweldige natuur rond de Murray... Je ziet nog eens plekjes waar je met de auto nooit geraakt.

Terug in de motorhome aten we wat boterhammetjes en daarna reden we verder (eigenlijk terug) naar Barmera. Een kleine nederzetting aan Lake Bonney en de camping is hier dan ook knal aan het strand. We hadden speciaal een plekje gereserveerd aan het water! 

De camping hier is best groot en behalve een speeltuin hebben ze ook een soort waterpark. Joachim wilde er per se heen, maar het mocht dan niet koud zijn, ZO warm was het nu ook weer niet. Gelukkig was Jonathan heel erg tevreden met het zand en het meer (die zal al levenservaring genoeg hebben om te weten dat kletsnat zijn niet altijd even interessant is) en zo is Joachim dan ook maar gewoon gaan spelen. 

Hier vlak aan de camping was er nog een cache te vinden! Jonathan en ik zijn even gaan kijken, maar helaas was het ding onbereikbaar. Het zit ergens in een holle boom zoals er hier veel in het water staan en je moet er met een kayak of iets dergelijks heen. Ze verhuren er hier wel, maar om nu speciaal een kayak te huren voor die cache vond ik toch iets te veel van het goede. :-)
Het waaide bovendien te hard :-D

In de late namiddag is het hier beginnen regenen en het houdt voorlopig niet op. Dat is lastig, want iedereen is daarstraks in de douche geweest en nu hebben we dus een stapel handdoeken die we niet droog krijgen. Een paar hangen binnen, maar de rest hangt buiten in de regen. Dat helpt niet echt, denk ik.

Morgen rijden we eens wat verder en onderweg gaan we nog wandelen. Misschien gaan we hier en daar nog een cache zoeken om onze statistieken wat op te krikken.