groetjes uit Burra

 Na een flinke plonsbui 's avonds werd het over verloop van de nacht weer droog. Tegen de ochtend waren onze handdoeken weer 'gewoon' even nat als we ze de avond voordien opgehangen hadden.

Eerste bestemming van de dag was een supermarktje in 'het centrum' om nog wat vers eten in te slaan (er was welgeteld 1 supermarkt). Tot mijn plezier lag er daar in de buurt een geo cache en die hebben we dan ook nog gezocht en gevonden. Het was zoeken en zoeken en toen de kinderen het opgaven, begon ik me te bemoeien en ik had 'm in vijf minuten (even opscheppen hier).

Daarna reden we door naar Banrock station. Daar hebben ze wetlands waar je in kunt wandelen (en wijnproeven - maar Wouter en ik zijn niet zo'n wijnmensen). Toen we een paar weken terug in the Riverland waren, wilden we hier ook gaan wandelen, maar toen waren we te laat. Nu waren we 's morgens natuurlijk ruim op tijd, alleen stond er plots een bord dat de wandeling 10 dollar per (volwassen) persoon kostte. Hm.
Voor die tien dollar kreeg je dan een eenvoudig papieren plannetje en als je de grote wandeling van 8km wilde doen, ook een satelliettelefoon.
Wij gingen een korte wandeling (4,5km) doen, dus wij moesten het stellen met enkel een plannetje.

Het eerste deel van de wandeling viel me een beetje tegen. Het is daar een unieke vegetatie, de wetlands, omdat de Murray het ene moment kurkdroog staat en het volgende moment overstroomt. Die grote schommelingen bestaan nu echter niet meer door de aanleg van meerdere dammen en sluizen. Nu proberen ze daar de oorspronkelijke wetlands te herstellen en ze zetten het gebied daar soms kunstmatig droog. Het staat er nu vol nieuwe aanplantingen en ze zijn er nog volop weggetjes aan het maken en dat voelt allemaal erg kunstmatig.
Helaas zijn wij ongereptere natuur gewend, haha, zo kritisch.

Meestal stonden er nog bordjes bij ook "kinderen van jaar X uit basisschool Y hebben deze boompjes geplant" of "kinderen van jaar W uit school Z hebben deze struiken gezet". Overal. Ik kreeg al te doen met de kinderen. Ze zuchten waarschijnlijk al bij het woord wetlands. Net zoals wij vroeger steeds opnieuw naar de haven van Antwerpen op excursie gingen!

Het tweede deel van de wandeling was een boardwalk over het water en dit was kort, maar wel heel mooi!

Na onze zo-hard-geen-tien-dollar-waard-wandeling waren we dan terug ter plaatse en besloten we om in het bijhorende restaurant iets te eten. Tenminste tot we de menukaart zagen. Er was helemaal niks dat onze kinderen zouden lusten, behalve de 'extra portie frietjes' en de prijzen waren duidelijk gericht op wijnmensen.
Dan werd het maar een frisdrank/warme choco en nadien gewoon boterhammetjes in onze motorhome.

Na de lunch vertrokken we dan richting Burra en het was duidelijk dat dit meer outback werd. Een eindeloze weg, amper verkeer, struiken zover het oog kon reiken.
Halverwege stopten we nog in Morgan, een toch wel behoorlijke nederzetting. We deden een nodige stop bij een tankstation en aten iets lekkers bij een uitkijkpunt. Een paar honderd meter verder lag een geo cache en die moesten we toch ook hebben!
De kinderen waren aanvankelijk niet bijster enthousiast, totdat ik bij de beschrijving vond "tree climbing required". Toen zaten ze in een mum van tijd alle drie (Jonathan, Benjamin en Wouter) hoog in een boom.
En ik vond de cache vanop de grond *lol*

Dan nog het laatste stuk doodsaai rijden en we arriveerden in Burra. Het is hier een kleine camping, geen zwembad of speeltuin deze keer. Het heeft vandaag niet meer geregend, maar het is wel ijskoud.
We zijn nog niet helemaal zeker wat we morgen gaan doen, alleszins een eindje rijden want we gaan naar de Flinders Ranges. Internet zou wel eens beperkt kunnen zijn, we zullen zien.

(Vanavond is het ook te miserabel voor foto's)

groetjes uit Barmera

 Vanmorgen zijn we netjes op tijd uit onze ge-improviseerde bedjes gekomen zodat we op tijd ter plaatse waren voor ons boottochtje.
De GPS had natuurlijk nog nooit van de betreffende straatnaam gehoord, maar onze bestemming - Kingston on Murray - was maar een scheet groot en er lagen maar een paar bootjes aangemeerd, dus echt moeilijk was het uiteindelijk niet.
Een ouder koppel zat al te wachten in het bootje en we werden heel vriendelijk begroet door Captain Carl, de gids van dienst.

Ik had wat schrik voor de kou en de wind en dus had ik de kinderen maar fatsoenlijke kleren laten aantrekken. Carl had in de boot meerdere dekentjes voorzien, dus dat viel ook weeral mee. Uiteindelijk was het de hele ochtend wel bewolkt en iets of wat winderig, maar de koude zelf viel goed mee (durf hier geen temperatuur te vermelden). 
Het was eigenlijk prima weer om te varen!

We deden een toer op de Murray River en vaarden weer terug langs enkele kreekjes in het moerasland erachter. Het was er heel erg rustig en vredevol.

Captain Carl amuseerde ons allen met een hoop weetjes en verhalen, maar vooral met een eindeloze reeks dad jokes. Flauwe moppen, maar hoe meer je er hoort, hoe grappiger ze worden.
Het tochtje duurde drie uur en na twee uur had Joachim er duidelijk genoeg van en ik vreesde juist dat ik mijn telefoon moest bovenhalen als entertainment, toen Carl nog een tractatie uit zijn hoed toverde. Hij had een ketel warm water en een doos vol thee, oploskoffie... en chocolademelk! Zelfs in meerdere smaken! Gewone chocomelk, witte chocomelk, chocomelk met cookies, witte chocolade met frambozen....! En alsof dat nog niet genoeg was, was er nog hele doos met koekjes. "Jullie mogen er zoveel als mag van jullie mama!" Haha.
Met zoveel lekkers beschikbaar ging alles weer vlot en eer dat Joachim het opnieuw beu was, was de bestemming al in zicht.

Ik vond het een fijne cruise! Heerlijk rusig, kleinschalig, geweldige natuur rond de Murray... Je ziet nog eens plekjes waar je met de auto nooit geraakt.

Terug in de motorhome aten we wat boterhammetjes en daarna reden we verder (eigenlijk terug) naar Barmera. Een kleine nederzetting aan Lake Bonney en de camping is hier dan ook knal aan het strand. We hadden speciaal een plekje gereserveerd aan het water! 

De camping hier is best groot en behalve een speeltuin hebben ze ook een soort waterpark. Joachim wilde er per se heen, maar het mocht dan niet koud zijn, ZO warm was het nu ook weer niet. Gelukkig was Jonathan heel erg tevreden met het zand en het meer (die zal al levenservaring genoeg hebben om te weten dat kletsnat zijn niet altijd even interessant is) en zo is Joachim dan ook maar gewoon gaan spelen. 

Hier vlak aan de camping was er nog een cache te vinden! Jonathan en ik zijn even gaan kijken, maar helaas was het ding onbereikbaar. Het zit ergens in een holle boom zoals er hier veel in het water staan en je moet er met een kayak of iets dergelijks heen. Ze verhuren er hier wel, maar om nu speciaal een kayak te huren voor die cache vond ik toch iets te veel van het goede. :-)
Het waaide bovendien te hard :-D

In de late namiddag is het hier beginnen regenen en het houdt voorlopig niet op. Dat is lastig, want iedereen is daarstraks in de douche geweest en nu hebben we dus een stapel handdoeken die we niet droog krijgen. Een paar hangen binnen, maar de rest hangt buiten in de regen. Dat helpt niet echt, denk ik.

Morgen rijden we eens wat verder en onderweg gaan we nog wandelen. Misschien gaan we hier en daar nog een cache zoeken om onze statistieken wat op te krikken.

groetjes uit Berri

 Vandaag zijn Benjamin en ik 's morgens de motorhome gaan ophalen. Met de bus! Waarom ook niet?
Om een of andere reden reden er geen treinen richting Stad en dus werden het twee bussen. We geraakten zonder zorgen ter plaatsen, kregen heel snel de motorhome mee ("Hebben jullie al eens met een motorhome gereden?" - "Jep." - "Ok, dan zet ik hem vooraan en kunnen jullie vertrekken.") en reden met het ding naar huis.
Daar hebben we de hele motorhome vol spullen gegooid en reden we naar onze eerste bestemming: Berri.

We hebben al een paar merken van motorhome gehad, maar deze vakantie hebben we een Apollo en dat is de eerste keer. Het was dus toch een beetje uitvogelen hoe we de bedden moesten maken, de zonwering uitklappen, de lichten aan/uit krijgen.... Sommige dingen zijn beter (erg veel kastruimte), sommige dingen zijn lastiger (geen achteruitkijkspiegel).
Een beetje avontuur is natuulijk altijd leuk. :-)

Wat eten betreft, hebben we vandaag heel lui gedaan. We hebben 's middags broodjes gehaald bij een bakker (echt in zo'n typisch dorp: een snelweg, twee straten, drie winkeltjes, een handvol huizen en dat was het wel weer) en 's avonds zijn we hier in Berri gaan eten.

In de namiddag hebben de kinderen hier nog op de camping gespeeld. Er staat hier een reuzenschaakbord en Wouter en Joachim hebben een combi schaken/dammen/vrij spel gespeeld. Jonathan heeft veel tijd op het springkussen gespendeerd en Benjamin zat vooral met zijn neus in een boek. Echt vakantie dus.
Het is best druk op de camping maar naar het schijnt is er ook iets te doen, een of ander tennistoernooi.

Morgen rijden we helemaal niet zo ver, maar gaan we wel iets leuks doen (hopelijk), namelijk een boottochtje op de Murray!

op trot!

 Vakantie!!!

Term 3 zit erop en dus hebben de mannen (en wij allen) twee weken verlof! 
Tijden en tijden geleden hadden we al een motorhome geboekt voor deze twee weken, oorspronkelijk voor een trip van Darwin naar Adelaide. Met het sluiten van de binnengrenzen hadden we uiteindelijk op zeker gespeeld en de boeking veranderd voor een pick up in Adelaide en een drop off in Adelaide. We gaan dus rondtrekken hier in South Australia!

SA is groot genoeg. Ik heb het eens nagekeken en het is ongeveer de oppervlakte van Belgique, Frankrijk en Duitsland gecombineerd. Genoeg oppervlakte om in rond te toeren dus!

Morgen zijn we weg! Eerste stop is in de Riverland terug naar Berri (op algemeen verzoek van Joachim), de dagen daarna rijden we noordwaards naar de Flinders Ranges en daar blijven we dan een paar dagen. Dan gaan we via Port Augusta naar het zuiden naar Innes National Park. Tenslotte via Port Wakefield terug naar Adelaide. Google maps is your friend.

Blogjes volgen natuurlijk, maar ze online krijgen wordt misschien een ander paar mouwen.

To be continued! :-)

Gele gordel!

 

wel wis en waarachtig - werk voor Wouter!

Na zo'n twee jaar vruchteloos zoeken, na talloze "u komt niet in aanmerking voor deze job zonder permanent visum" , na ongeveer 400 sollicitaties (jawel, Wouter beheerst de kunst van het overdrijven, maar dit lijkt een schatting dicht bij de waarheid)…. heeft Wouter werk!!

Een grote mijlpaal in ons buitenlands avontuur!!

discipline op school

Vanavond aan tafel vroeg Joachim doodserieus aan Jonathan: "Heb jij vandaag veel B choices gemaakt?"

En dat blijkt dus schooltaal te zijn voor: Ben je flink geweest?

Ik wist niet dat het zo in de haak zat, maar kennelijk leren ze op school over A choices en B choices. Netjes naar de juf luisteren is een A choice. Roepen en gillen is een B choice.

Een beetje een vreemd concept, maar het zal wel een cultuurverschil zijn zeker? Stout zijn als keuze.

(verder dan een B gaat het trouwens niet, hoewel ik zelf wel gedrag kan verzinnen dat een C, D of erger zou rechtvaardigen)

Wat straffen op school betreft, is een suspension het allerergste dat er kan gebeuren…!

Te veel B choices eindigt met een pauze op de Time Out Chair.

Een trapje erger is de Reflection Table waar je een speeltijd zult missen.

En als het echt te gortig wordt, dan wordt het een bezoekje aan The Office.

Hier en daar doen verhalen de ronde over kinderen die al Suspended zijn geweest en dat zijn dus de ECHTE criminelen.

Elke school z'n eigen systeem zeker? Ik vond het wel een grappig concept. :-) Let's go for plenty of A's!

show? bags!

De kinderen hebben dit weekend een verlengd weekend: vrijdag en maandag hebben ze een dagje verlof. Zomaar. Nu ja, niet helemaal zomaar, want normaal gezien was dit weekend The Adelaide Show begonnen. Daar zijn we vorig jaar en het jaar voordien geweest, maar is dit jaar - zoals zoveel grote evenementen - afgelast. Jammer natuurlijk, want er is hier SA helemaal geen covid, maar het is wat het is.

Nu vond ik het de vorige jaren altijd leuk om met ons gezinnetje op uitstap te gaan. Diertjes aaien, wedstrijden volgen, shows kijken, iets lekkers eten, een paar kermisattracties doen en dan op het eind van de dag een showbag kiezen als souvenir. 

Zo'n showbag is een zak vol speeltjes en/of snoep altijd in een bepaald thema. (auto's, dino's, sportteam…)

Nu dacht ik dat het in de eerste plaats een gezinsuitstapje was, maar voor ons jongens blijkt de prioriteit helemaal anders te liggen. Verhalen doen de ronde (op school) dat de Show misschien is afgelast, maar dat de showbags online te koop zijn. "Mamaaaa, je kunt showbags online kopen!" - "Mamaaaaa, X, Y en Z van mijn klas hebben een showbag gekregen he. Op internet gekocht." - "Mamaaaa, heb je al gehoord van de showbags op internet??"

Dus voor onze kinderen is de Show de hele dag meegenomen worden op sleeptouw, saaie dingen doen en dan op het eind van de dag EINDELIJK een showbag krijgen.

Het zou nu niet in mijn hoofd opkomen om GEEN showbags te kopen want dat lijkt te grenzen aan kindermishandeling. Of misschien is het zelfs wel over de grens.

Dus dit weekend zijn we niet naar de Show gegaan, maar heb ik wel de laptop ter hand genomen en de kinderen een showbag laten kiezen online (een zeer moeilijke opgave trouwens - er was te veel keus). Nu zijn ze in blijde verwachting van een pakketje per post en dan maakt de afgelast Show zelf niet uit. :-)