We kunnen moeilijk alleen maar in de Kempen rondhangen na 30 uur reizen en dus organiseerden we een 'vakantie in een vakantie' en dinsdag trokken we naar Keulen.
We gingen netjes met de trein. In normale omstandigheden hadden we twintig minuten overstaptijd in Brussel. Met de aangepaste regeling door de staking (zucht) kregen we veel minder tijd. De trein een uur vroeger was afgeschaft (zucht) en dus stonden we twee uur vroeger aan het station (zucht).
Braaf stonden we in de vroege koude te wachten toen werd omgeroepen dat de trein vertraging had voor onbepaalde duur wegens een technisch probleem (zucht).
Wat heb je nu eigenlijk aan die nmbs???
Terug de auto in en we reden naar een ander station waar we geheel toevallig een trein konden nemen naar Brussel die eigenlijk een half uur vertraging had. Er komt toch nog iets goeds van al dat geklooi met die treinen.
Na een ontbijt in Brussel stapten we dan op de ICE trein naar Keulen.
Zo'n ICE trein is niet goedkoop en bij de boeking werd voorgesteld vaste plaatsen te kiezen - voor nog eens dertig euro extra. Zonder die optie was een zitplaats niet gegarandeerd. Like, WTH?
We konden het risico niet nemen om twee uur te moeten rechtstaan met drie slechtgezinde kinderen en dus mochten we zestig euro ophoesten bovenop de honderden euro's die de tickets al kostten.
En het allermooiste is dat je zelf mensen moet wegjagen die op de gereserveerde plaatsen gaan zitten zijn.
Sommigen vertrokken met een oeps en een sorry, maar een kerel maakte een heel spel, deed eerst alsof hij het niet begreep en verhuisde uiteindelijk met een hoop gevloek.
Wat een mottig systeem, die zitplaatsen op een ICE trein.
Je zou voor minder gewoon de auto nemen.
Soit, we geraakten in Keulen.
We wandelden naar het hotel, dropten onze bagage en trokken vervolgens de stad in. Na een pretzel/berliner bol lunch wandelden we langs de Rijn met als doel een boottochtje te doen, maar helaas was het vaarseizoen nog niet begonnen. We bezochten een oude kerk (daaraan geen gebrek) waaronder we Romeinse opgravingen konden bewonderen (ook daaraan geen gebrek) en daarna de beroemde Dom.
We beklommen eerst de toren ('no lift no joke' hing er bij de ingang) en na een eeuwigheid van trappen hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Daarna daalden we helemaal af naar de schatkamer en tenslotte bezochten we ook de kathedraal zelf. Er was net iemand orgel aan het spelen en dat gaf wel een speciaal sfeertje.
Daarna was het avond en Jonathan wilde graag Duitse worst eten dus dat hebben we gedaan. Benjamin wilde dan weer graag een Duitse wafel dus trokken we naar een ander restaurantje voor een dessert en natuurlijk hadden ze juist geen wafeldeeg dus het werd een Duitse pannenkoek. Het leven kan hard zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten