kangoeroes vanuit de lucht

Afgelopen zondag was het Wouter zijne 40e!
Ik had iets bijzonders gepland voor die dag, hoewel ik zoveel kon plannen als ik wilde, de weergoden zouden het laatste woord krijgen... Terwijl de Redbacks zich aan het organiseren waren zaterdagavond, had ik me even afgezonderd om te bellen en had ik te horen gekregen dat de verrassing de volgende ochtend kon doorgaan. Oef!

Die avond werden de kinderen gedropt en daarna gingen Wouter en ik naar 't stad - lekker Japans uit eten in een bijzonder restaurantje dat me was aangeraden door een collega.
Het was er gezellig en lekker en we zaten nogal laat in bed. Wouter zijne verjaardag was al begonnen en het eerste wat ik hem kon zeggen was dat de nacht helaas bijzonder kort zou zijn. Hoe kort dan?? Euh... heel erg kort!

Om kwart na vier ging de wekker - Aw! - zodat we om half vijf in de auto zaten op weg naar een voor Wouter onbekende bestemming. Helaas bleek het voor de GPS ook een onbekende bestemming te zijn, want drie kwartier later waren we verdwaald in obscure zandwegen. Net toen ik mijn noodnummer wilde bellen, werd ik zelf al opgebeld om te horen waar we bleven en gelukkig wist de wakkere kerel aan de andere kant van de lijn waar het verkeerd was gegaan en vijf minuten later waren we ter bestemming!

Een chic hotel in de Barossa (de wijnstreek van South Australia) - de ontmoetingsplaats van Barossa Ballooning!

Er waren nog drie andere koppels voor wie het om gevarieerde redenen een bijzondere dag was en met ons achten kropen we in een klein busje met vooraan een chauffeur en een piloot - twee vriendelijke kerels.
We reden vijf minuten naar een klein grasveld en daar zouden we dan de wind gaan bekijken. Daarvoor gebruik je geen weerbericht, maar je doet zelf de vaststellingen met een kleine ballon - en dan veronderstel je dus dat de grote ballon wel ongeveer hetzelfde zal doen.

We stapten allemaal uit (het was nog koud en donker). De chauffeur zorgde voor een heliumballon en de piloot hing er een rood lichtje aan. De ballon werd losgelaten, ging eerst de ene kant uit en vervolgens de andere kant. De piloot was tevreden want het was een zuiderwind zoals voorspeld en die zou ons recht over de barossavallei gaan voeren.
Het klonk geruststellend en het feit dat de mens een ballon kon laten vliegen was ook geruststellend.

Terug het busje in en een minuutje later waren we in een weide waar we de grote ballon gingen oplaten. Toevallig (niet echt) was de concurrentie daar ook bezig met een ballon. In heel South Australia waren er maar twee opties om aan ballonvaren te doen. Allebei in de Barossa en allebei met zonsopgang - allebei voor dezelfde prijs. Kennelijk was de vertrekweide ook voor allebei dezelfde!

De ballon en mand werden uitgepakt en uitgestald over de weide. Toen moest er lucht in het ding en dat gebeurde in eerste instantie gewoon met een grote ventilator. Wouter was mee vrijwilliger om voor een gat te zorgen.

Het duurde best een hele tijd en het werd al licht tegen dat 'de vlam' erin mocht - perfecte timing dus!

Daar stond de ballon klaar!!
Er waren speciaal gaten in de mand voorzien om erin te klimmen - een beetje zoals een ladder. Er was best genoeg ruimte en het was zeker spannend om dan nog te wachten op de laatste voorbereidingen...!

Het vertrek was suuuuuper smooth! Helemaal niet het kabaal van een vliegtuig of het misselijkmakend gevoel van een snelle lift. Nee, het ene moment staat de mand op de grond en het volgend moment dobbert dat in de lucht.

Met een ballon vliegen voelt helemaal niet als vliegen want je voelt niks van het stijgen of dalen of van enige beweging. De mand schommelt niet of niks. Hooguit trilt die af en toe. Er was een moment waarop we plots een soort briesje voelden en dat was volgens de piloot omdat we van de ene windstroom naar de andere gingen en inderdaad was het ook weer snel voorbij.
Het is heel kalm en rustig!

Je hoorde vooral veel vogels en af en toe hysterische honden (volgens de piloot genereerden de branders een soort van hoge fluittoon waarop dieren kunnen reageren).
Beneden konden we ook de volgauto zien die ons dus achtervolgde. De chauffeur nam onderweg ook foto's wat leuk was voor achteraf!

Aan de ballon zelf hing trouwens ook een camera die onze piloot dan op afstand kon bedienen waardoor we dus ook foto's hebben van onszelf in de ballon - bijzonder!

De barossa is een wijnstreek, dus er was vooral landbouwgrond en wijngaarden, maar hier en daar ook een bosje. En daar zagen we kangoeroes!!!!
Ja, ik blijf nog altijd enthousiast bij het zien van die beesten!

Na een uurtje was het dan tijd om te landen en natuurlijk is er niet echt een vaste landingsplaats, maar werd het gewoon een willekeurige weide.
De piloot en de chauffeur overlegden via een walkie talkie want de chauffeur moest natuurlijk zo dicht mogelijk bij de ballon geraken. Ook vanuit de lucht zag de piloot niet zo gauw de poort van de wei, dus de chauffeur moest zijn plan maar trekken, haha!

Het landen ging ook heel erg zacht en langzaam. We moesten een soort van 'landingspositie' innemen die minder dramatisch is dan het lijkt. Gewoon door de knietjes gaan en vasthouden.
We zijn dan drie keer geland - lol!
Het ging allemaal heel erg vlotjes! De piloot liet een soort van parachute los bovenop de ballon waardoor de warme lucht kon ontsnappen. De ballon werd slap en we mochten eruit.

Maar dan moest dat hele ding dus opgevouwen worden!

Daar hebben we dan werk mee gehad hoor want die lucht wilde er zo gauw niet uit dus het was nog een heel karwei om dat ding plat te krijgen! Volgens de piloot was het vooral moeilijk omdat het nog een nieuwe ballon was die nog maar 12 uur had gevlogen (een ballon kan 1000 uren doen). Dus ja... een nieuwe ballon is leuk om mee te vliegen, maar minder leuk om weer plat te krijgen!

Eenmaal de lucht eruit, werd de ballon stuk voor stuk opgetild en in de zak gepropt.

Daarna nog de mand terug op de trailer.

En ingepakt!!

We reden helemaal terug naar het vertrekpunt aan het hotel. Er stond daar een geweldig ontbijtbuffet op ons te wachten!!

We hebben superlekker gegeten (ook een glaasje champagne gehad), nog wat nagepraat en daarna ging ieder weer zijn eigen weg.
Voor ons betekende dat eerst de kinderen ophalen (die met drie op een kamer gelegen hadden en dus geen bal hadden geslapen) en daarna thuis in de zetel ploffen.

Cadeautjes uitpakken, taart eten en in de vroege avond nog naar een kindvriendelijk restaurant (lees: met binnenspeeltuin en vier tv's) en dan toch maar op tijd in bed.

Een bijzondere vlucht op een bijzondere verjaardag voor mijn bijzondere vent!!