onze chatterbox

De eerste dag dat onze Joachim naar kindy ging, had hij al een paar woorden Engels gesproken. We dachten dus dat dat allemaal heel vlot zou gaan, maar na die eerste dag ging zijn mond dicht en niet meer open. Hij zei geen woord meer.
De juffen waren er allemaal heilig van overtuigd dat hij alles begreep want hij luisterde dus wel en kon instructies volgen, maar praten… nee.

Dat is op zich uitzonderlijk, want anders staat Joachim zijn kwebbel geen seconde stil. Dat kind tatert de hele dag door en heeft een onuitputtelijke hoop verhalen te vertellen.
Als ik hem in de namiddag van kindy ging ophalen, begon hij ook meteen te kwebbelen. Met een schorre stem, want hij had van heel de dag dus niks gezegd.

Als de broers Engels tegen hem praten, zwijgt hij ook meteen. Heel raar om te zien hoe hij dan stopt met praten en overschakelt op ja knikken of nee schudden.

Vorige week nog zei juf Rebecca: "Ik heb hem gehoord!"
Wat ze dan bedoelde was: Joachim was met auto's aan het spelen en bijbehorende vroemvroemgeluiden aan het maken. Toen hij echter zag dat juf Rebecca naar hem keek, zweeg hij op slag. Gedaan met geluidjes maken.

Dat was het verhaal van vorige week en dus begreep ik dat ik geduld moest hebben. Het zou wel komen, het schooljaar was pas anderhalve maand geleden begonnen, er was tijd genoeg.

Groot was dus mijn verbazing toen ik Joachim gisteren kwam ophalen en juf Rebecca enthousiast naar me toe liep met de woorden: "He has been talking all day!!"
In een keer waren er stortvloeden van woorden en zinnen geweest. Joachim had met de juffen gepraat en met andere kindjes gepraat en toen iedereen een beetje van zijn verbazing was bekomen, bleek dus dat hij niet meer ophield met praten. "He is a real chatterbox!" zei Rebecca opgetogen.

Yup, zijn ware aard is daar! Wat zijn we blij en heel, heel, heel erg trots!!!