vakantietijd

Ons musicalavontuur zit erop!

Ik heb me heeeel goed geamuseerd, het was echt fijn om te doen.
Ik had nog nooit in een pit gespeeld en had nog nooit in een orkest gespeeld dat tijdens een optreden voor een paar honderd man de dirigent stiekem bekogelt met pindanootjes - maar nu dus wel. :-D

We hadden een spannend moment toen onze dirigent niet kwam opdagen (dat was nog voor de pindanootjes). Vrijdagavond had hij nog een hele preek gegeven dat we op tijd op onze plek moesten zitten. We moesten inspelen, stemmen en dan weer stil zijn als de deuren openden, dus een uur voor de start van de show was toch wel een goed moment om aanwezig te zijn.
Zaterdagmiddag, een half uur voor de start, belt meneer dat hij "onderweg" is en "waarschijnlijk" wel op tijd zal arriveren.
Een half uur later gaan de deuren dicht, het licht uit en start het koor met zingen. Een Chinese vrijwilliger stond al vooraan met zwetende handen, maar op dat moment kwam onze dirigent dan toch de pit in geklommen, zijn weg zoekend in het donker. Ik denk dat hij nog dertig seconden op overschot had voor wij moesten beginnen spelen...

De acteurs hebben het trouwens ook schitterend gedaan! Er liep geregeld wat mis, maar dat is altijd opgelost geraakt zonder dat het publiek veel in de gaten had.
Hier en daar liep de zang niet helemaal synchroon met onze begeleiding, maar we hebben ons altijd soepel opgesteld en de zaak kunnen redden.
Een keer hebben de acteurs trouwens ons moeten redden... Er moest een zangnummer beginnen, maar wij als orkest moesten starten. De cue voor onze dirigent was een zin gesproken op het podium: "Take the world off your shoulders. Relax."
Maar onze dirigent was een beetje te relaxed en zat maar wat te dromen. Bijna alle muzikanten zaten startklaar want wij kenden die cues natuurlijk ook, maar de dirigent bougeerde niet. Toen hoorden we van boven: "You are not RELAXING. Why don't you RELAX?"
En toen gaf iemand de dirigent een por en schoot hij toch maar in actie. :-D
Na vier intensieve dagen kan een mens al eens moe zijn!

En vanaf vandaag begint de eerste schoolvakantie van ons jongens!

Van eind januari tot nu hebben ze af en toe wel vrije dagen gehad, maar nooit een echte vakantie. Nu hebben ze twee weken vrij.
Ik heb eens rondgehoord, maar deze vakantie heeft precies niet echt een naam. Hoogstens term 1 holiday.

Ik heb nu zelf ook een weekje vakantie genomen en natuurlijk gaan we dus weer onze koffers pakken!!
Morgenvroeg zitten we op het vliegtuig naar Tasmania! Of Tazzie, zoals de Aussies het zelf noemen. We gaan er een auto huren en veel verkennen!

Onze laptop is nog altijd kaduuk, dus dat wordt een week zonder tekst, want alles letter voor letter typen op de telefoon is te veel gevraagd. Met wat chance volgt wel hier en daar een foto. ;-)


Tot slot nog enige wijze woorden van onze Jonathan.
Vanavond was hij aan het skypen met een vriendje en die vroeg of Jonathan al wat Engels kende en of Jonathan hem dan ook Engels wilde leren. "Ok," zei Jonathan en het Engels dat hij zijn vriendje vervolgens aanleerde, was "Can I have a cookie please?".