go go team red - on the beach

Woensdagavond was het oudercontact op school.
We hadden hier met spanning naar uit gekeken en uiteindelijk kregen we niets dan goed nieuws. Ons jongens doen dat goed, ze vorderen snel (de een nog sneller dan de ander), ze hebben vriendjes (elk van hun eigen leeftijd) en ze gedragen zich prima. We konden hun werkschriften inkijken en zagen zelfs al hele zinnen in het Engels daar verschijnen. We hadden al gemerkt dat Benjamin en Jonathan soms onder elkaar ook Engels spreken, maar ik had geen flauw benul dat hun spelling ook al goed genoeg was om zelf iets te schrijven. Heel goed nieuws dus en wij weeral trots!!

Ik ben bij momenten wel wat ongerust over de achterstand die ze oplopen met bijvoorbeeld rekenen, maar de juf zei dat ze zoiets van alle ouders hoorde en dat het rekenen nog wel aan bod zou komen. Tja... Ik zal haar maar geloven zeker. :-)

Twee dagen later zou het sportdag zijn en ons jongens waren ingedeeld bij het rode team. De juf zei dat ze een rood t-shirt mochten dragen, maar dat we het niet speciaal moesten gaan kopen. Sportschoenen hadden ze zeker wel nodig.

Nu hadden we nog wel rode t-shirts liggen, maar geen schoenen meer. De schoenen van Benjamin bleken stuk en die van Jonathan te klein (dat is dus wel degelijk een mijlpaal en de aller-allereerste keer dat Jonathan nieuwe schoenen nodig heeft omdat ze te klein zijn (meestal zijn ze stuk). Het kan natuurlijk helpen dat hij al sinds 20 december nooit meer schoenen heeft gedragen, maar steeds sandalen).
Na het oudercontact reden we dus door naar de winkel om schoenen te kopen en dat bleek nog een hele uitdaging.

We konden totaal niet volgen hoe dat nu in de haak zat met de schoenmaten en er zat niks anders op dan op het zicht te gokken en dan maar te passen.

Hiermee kwamen we thuis:
Jonathan size 13-6:  1
Benjamin size 13-6:  13
Joachim size 6-12:  7

Ja, ik had ook een zoektocht nodig op internet om dat achteraf te kunnen verklaren en ik kan alleen maar concluderen dat die Aussies knettergek zijn!

Soit, ze hadden schoenen om te sporten en voor de koude dagen als die er ooit komen.

Er mochten supporters komen kijken naar de sportdag en dus waren Wouter en Joachim ook van de partij. Wouter had Joachim ook in een rood t-shirt gestoken en maar goed ook, want de juf hechtte misschien niet veel belang aan de ploegkleuren, de andere ouders wel. Er waren heel wat attributen in de juiste teamkleur en sommige kinderen hadden zelfs een gekleurd kapsel.

Uiteindelijk hadden ons mannen zeker een fijne dag, ook al was Benjamin 's avonds een beetje verontwaardigd omdat hij helemaal niks nieuws geleerd had. :-)

Zaterdag was hier een schitterend zonnige dag en reden we nog eens een keertje naar het strand! Deze keer trokken we naar Semaphore Beach. We hadden gehoord dat het redelijk toeristisch was met een stoomtrein, minigolf, reuzenrad enzovoort, maar eigenlijk was het er doodkalm. Misschien dat de Aussies zelf de zee al helemaal beu zijn.

Het was een mooi strand vol schelpen en krabbetjes. Er was ook een steiger die tot ver in zee liep waaronder Wouter dan in de schaduw kon zitten. De kinderen bouwden met onverminderd enthousiasme het ene zandkasteel na het andere dat telkens overspoeld werd door de oceaan. Ze vonden ook veel dode krabbetjes en krabbenpoten die ze dan samenlegden tot een soort frankensteinkrab. Ze waren verontwaardigd dat die niet mee naar huis mocht.

Om de dag af te sluiten aten we frietjes in een restaurantje op de dijk met zicht op de zonsondergang.
Je weet immers nooit wanneer de herfst gaat beginnen, dus we profiteren van de laatste (?) mooie dagen!