van oud naar nieuw

Gisteren, op oudejaarsdag, hebben we weer een mooi stukje van Glenelg ontdekt. De Patawalonga rivier mondt hier uit in de oceaan en we zijn een stukje langs de oevers gaan wandelen. Het was er mooi en rustig! We vonden een speeltuin voor de jongens, een grasveld om te ravotten en zelfs wat fitnesstoestellen.
Op een grasveld stonden ook drie grote opblaasbare glijbanen opgesteld. Een gewone grote, een hele grote en een supergrote. Een crew was nog bezig met deze op te stellen, dus we konden er helaas niet op.

Er was ook een jachthaven voor plezierbootjes, afgesloten van de oceaan door middel van een sluis. Benjamin vroeg zich af hoe dat werkte en omdat ik het niet uitgelegd kreeg, gingen we ter plaatse maar kijken naar een bootje dat toch moest passeren.
En toen zagen we plots zomaar twee dolfijnen! Meegeglipt in de sluis en nu wachtend tot de deur weer open ging.
Een mooi zicht!

's Avonds aten we dan thuis extra lekkere dingen en nadien gingen we terug naar het strand. Er zou vuurwerk zijn om half 10 dus dat konden de jongens nog meepikken.
Het was heel erg druk intussen! We gingen nog een ijsje eten en moesten eventjes aanschuiven.
Daarna zochten we een plaatsje op het grasveld tussen alle andere gezinnen. We amuseerden ons met glitterarmbandjes die we hadden gekregen en telden af tot half 10.
Het was toch laat voor de jongens en Jonathan viel bijna op mijn schoot in slaap, maar het vuurwerk was zeker de moeite!!

Daarna moesten ons mannen snel hun bedjes in!

Vandaag, nieuwjaarsdag, heb ik mijn ochtendloopje (voormiddagloopje - ik geef het toe) niet langs de zee gedaan, maar terug langs de Patawalonga. Ik zag er pelikanen!!!
(en jullie zullen me weeral op mijn woord moeten geloven, want ik vergeet steeds mijn telefoon mee te nemen)

Deze namiddag gingen we terug naar de grote glijbanen kijken en deze keer waren ze wel in gebruik. Wel dikke pech dat Joachim nergens op mocht (het was pas vanaf 3 jaar). Aangezien we hier maar een tijdelijk visum hebben kleuren we braaf binnen de lijntjes en hebben we voor Joachim dus maar een ijsje gekocht in plaats van een toegangsbandje. Hij was er maar matig gelukkig mee.
Jonathan en Benjamin mochten een half uur glijden! Dat was lang genoeg, zeker voor Benjamin die het sneller opgaf omdat hij het koud kreeg.

De glijbaan was eigenlijk heel hoog en de eerste keer moesten we toch even wachten voor we Benjamin zagen verschijnen! Ik kreeg al schrik dat hij huilend terug zou komen langs de trap, maar in plaats daarvan gleed hij gillend naar beneden. :-)

Er was een hele crew om de kinderen beneden en boven te begeleiden en Benjamin verklaarde vol trots dat hij kon verstaan wat ze tegen hem zeiden. "Drie, twee, een, start!" Meer moet dat niet zijn!

Na het half uur waterglijden trokken we dan terug richting strand. Wouter koos zijn vertrouwde plaatsje in de schaduw onder de steiger, ik ging met de mannen de zee in.

Morgen wordt een bijzondere dag! We gaan met een bootje de zee op, varen tussen dolfijnen en snorkelen tussen dolfijnen! Stay tuned voor deze speciale ervaring - zal het elektronisch haaienschild werken of worden ons jongens getuige van bloederige taferelen en ronddrijvende ledematen?? Je leest het morgen! ;-)