Filmpkes uit den hof vandaag

 

Australia day

 Vandaag precies 7 jaar geleden aangekomen hier in Oz!

beestjes in de tuin

 Behalve bloemen, hebben we hier ook beestjes. :-)

Twee dagen geleden zat er hier een joekel van een spin. Ik weet niet welke soort en ik weet ook niet of ie giftig was. Jonathan was zo moedig om z'n hand er vlakbij te houden ter referentie.

En een paar weken terug kroop er een centipede over de grond. Die zijn meestal giftig, maar traag, dus dat is mijn moedige hand, haha. Onze robot haalt af en toe zo'n joekel van de bodem van het zwembad.

zomervakantie! (nu pas echt)

 Het schooljaar was vrijdag gedaan, maar volgens Benjamin en Joachim telde het niet echt. Ze hadden zondag immers nog hun eindejaarsshow met de theatergroep!

Dat is een grote show met meerdere groepen in een echt theater, in het midden van de stad. Helaas hadden Joachim en Benjamin wel een show op dezelfde dag, maar op een ander uur. Benjamin 's middags en Joachim 's avonds. Benjamin had dan 's morgens generale repetitie en Joachim in de namiddag. Dat werd dus een hoop heen-en-weer-gerij.

Het moest natuurlijk lukken dat we hier ook in een hittegolf zitten (morgen (dinsdag) zou het voorbij zijn) en zondag hadden we een dag van 40 graden. Nu heb ik het graag warm, maar 40 graden is ook voor mij wat overdreven.

Ik moest niet klagen, want ik stond tenminste niet onder spotlichten op een podium te zweten verkleed als ruimtemannetje. En al die kinderen wel.

Ons mannen hebben dat wel goed gedaan hoor en met heel wat minder zenuwen (drama) dan vorig jaar.

En nu kan hun vakantie dan echt beginnen!!

parade in Two Wells

Vrijdag de dertiende was hier de laatste dag van het schooljaar. Een geluksdag voor kinderen - een ongeluksdag voor ouders? :-)

Het was ook de dag van de kerstparade in Two Wells, die houden ze altijd op een vrijdagavond en op een of andere manier is het elk jaar opnieuw een hete dag. Dan denk je dat het 's avonds wel zal meevallen, maar de zon is nog op en het is gewoon te warm.

Two Wells is een gat.
Ze maken er wel een gezellig gat van want de hoofdstraat (volgens mij zowat de enige asfaltweg) staat vol kraampjes met kerstspulletjes en eten. Als het tijd is voor de parade, moet iedereen van de straat af.
Normaal gezien lopen we heen en weer - hoe dwaas dat ook is. We marcheren door de straat, wachten aan een sportveld en dan marcheert iedereen weer terug naar het startpunt.
Dit jaar was het anders, alleen een heen, geen terug.
Dat maakte de parade misschien minder belachelijk, maar dan wel belachelijk kort. We hebben langer op onze beurt gewacht dan effectief gespeeld.

Ach ja. Wouter en de kinderen waren komen kijken. Ze kregen nog iets lekkers voor we met z'n allen besloten dat het niet waard was om in de hitte tot daar te komen voor die hele korte kerststoet. :-)

wiskundeles

 Ik heb vroeger in het middelbaar wekelijks maar 3 uur wiskunde gehad. Dat is niet veel en was een beetje jammer, want ik deed dat wel graag. Veel heb ik op die 3 uur niet geleerd, dus ik had er al lang vrede mee genomen dat mijn kinderen veel meer wiskunde zouden kennen dan ik. Zeker als ze een wetenschappelijke richting zouden kiezen. Ik zou vast niks begrijpen van wat ze leerden op school.
Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat mijn negenjarige zoon mij les zou geven. *lol*

Het schooljaar zit er bijna op (nog 1 dag!) en dus had Joachim vandaag een vracht schriften en boeken en knutselwerkjes bij van school. Hij liep heel trots rond met zijn toetsen van wiskunde, want daarop had hij hoog gescoord.

En toen zag ik daar rekenoefeningen (vermenigvuldigingen) waar ik geen hol van begreep.
(het priegelig handschrift helpt ook niet echt)





Ik heb vermenigvuldigingen altijd geleerd om onder elkaar uit te werken.
52x45 wordt dan zoiets:

De methode van Joachim (waarvan ik eerlijk gezegd niet weet of dat nu een Australische methode is, of gewoon een moderne methode, en wie het weet mag het me zeggen) verloopt via het invullen van een rooster. Daarna gebruik je de schuine lijnen om het eindresultaat te berekenen.

Hij heeft het me helemaal uitgelegd en het is eigenlijk best leuk en makkelijk.

Ik geef de oplossing hieronder en je bekijkt het zelf maar. :-)
Het is dezelfde bewerking: 52x45=2340

(staartdelingen doen ze ook anders, maar delen is niet zo leuk als vermenigvuldigen, dus geen blog daarover - lol)

Zo wordt mijn wiskundekennis weer wat bijgespijkerd!

Santa in Mount Barker

 Zaterdag hebben we weer een kerstparade gedaan, van Mount Barker deze keer.
Mount Barker is toch wel een uurtje rijden dus altijd 'een hele trip'.

De parade van Mt Barker is leuk om twee redenen.

Ten eerste zijn er nooit doedelzakkers. Een feit waar we met z'n allen van kunnen genieten.
Misschien zitten er horende mensen in het organiserend comite wiens oordopjes versleten zijn zodat ze - zoals normale mensen - een limiet hebben aan het aantal decibels dat ze kunnen verdragen. Of misschien is toevallig elk jaar op die dag iets anders te doen dat alle doedelzakkers aantrekt. Een strikt visueel evenement ter ondersteuning van slechthorenden, bijvoorbeeld.
Hoe het ook zij, ze zijn er niet.

Ten tweede krijgen wij altijd de allerbeste plaats in de parade: net voor de kerstman.
Dat betekent lang wachten tot het onze beurt is (de stoet is best lang, dit jaar hadden we nummer 88), maar het betekent vooral dat alle kinderen hyperenthousiast zijn. SAAAANTAAA! Staan ze te gillen en krijsen als wij aankomen. Het doet me elk jaar weer lachen.

De slee van de kerstman wordt ieder jaar getrokken door een kleine, rode tractor.
Het ding lijkt aan zijn laatste adem toe.
Halvewerge de parade kwam een officieel uitziende mens tegen ons zeggen dat we moesten wachten, want de kerstman was te ver achterop geraakt. We bleven dus ter plaatse marcheren en spelen totdat de kinderen begonnen van SAAAANTAAA! en toen konden we weer verder.
We zullen zien of die tractor er volgende jaar weer staat.

Het was een warme bedoening, daar in Mount Barker, maar wel heel plezant.
Nog twee kerstparades te gaan!

Simpele waarheid

 Als je broers niet in het zwembad willen, zijn alle noodles voor jou.

lichtjes

 Ik heb kerstlichtjes buiten aan ons huis gehangen. En ze werken nog ook. :-)

Ik heb er nog werk mee gehad. Opmeten hoe lang de slinger moest zijn. Iets gepast kiezen in de winkel en eeuwig twijfelen tussen wit en blauw. Nagels in de dakrand slaan om de slingers aan op te hangen.
Met veel plezier trouwens! Dit is ons huis (nu ja, 5% is van ons, 95% is van de bank) en ik zal verdorie nagels slaan waar ik maar wil.

De lichtjes werken op een batterij die wordt opgeladen via zonnecellen. Heel handig dus en ze gaan als het donker is automatisch aan. Hoe fancy!

Het plan is om elk jaar iets leuks bij te kopen. Ik kan de slinger nog uitbreiden naar de hele voorkant van het huis. Of lichtjes in de struiken hangen. Lichtgevende rendieren op het gras. Een opblaasbare, zingende kerstman op het dak. De mogelijkheden zijn eindeloos!!

(witte lichtjes aan de haag zijn van vorig jaar, blauwe lichtjes zijn dus nieuw!)

bipbip

 Bipbip.

Wat was dat? Ik hoorde precies iets. Hoorde jij dat ook?

Bipbip.

Er was een geluid te horen in huis. Een onbekend geluid.

Bipbip.

Niet zo vaak. Om de twintig minuten. Dertig misschien. Een korte, dubbele bip.

Bipbip.

Gosh, daar is het weer. De diepvriezer? De ijskast? De oven? Een rookmelder?

Bipbip.

"Ik hoorde dat ook een keer 's morgens en het kwam van de buren," zei Wouter.

Bipbip.

Nee, volgens mij komt het van binnen. En al zeker niet van de linkerburen, het zit aan de rechterkant van het huis.

Bipbip.

Dat heb je met zo'n nieuw huis. Joost mag weten wat het is. Straks ontploft de boiler.

Bipbip.

Ik ben in Jonathan zijn kamer en plots klinkt het heel dichtbij. De badkamer? OMG, toch niet het klokje dat bij de WC staat? Het klokje dat de vorige eigenaars vergeten zijn? (en wij te triviaal vonden om te melden?) Ik druk op een paar willekeurige knopjes en het ding zegt bipbip. Hiphip, gevonden!
Iemand (we noemen geen namen maar denken allemaal aan Joachim) zal met het klokje gespeeld hebben en nu klinkt er een geluidje elke dertig minuten.

Bipbip.

Tijd om van de WC te komen!

dagje uit

 Zondag zijn we naar The South Australian Museum geweest - eindelijk.
Eindelijk - want dit was op verzoek van Benjamin om zijn verjaardag te vieren. Maar de dag voor zijn verjaardag konden we niet gaan omdat Joachim ziek was. En de week erna ging het ook niet omdat ze die rolluiken kwamen steken. Dus nu was het eindelijk zover!

We zijn al een paar keer naar dat museum geweest maar op een of andere manier zijn er toch altijd weer andere dingen te zien. Er was een hele tentoonstelling over de lokale fauna en flora en ik zou zweren dat die er vorige keer niet was.
Benjamin heeft heel, heel lang rondgehangen in de zaal over 'het eerste leven' waarbij wij uiteindelijk met vieren op een zeteltje zaten te wachten tot hij echt alle bordjes had gelezen en alle fossielen had bekeken. Het was voor zijn verjaardag, dus we konden hem niet echt opjagen. :-)
We hebben ook ons best gedaan een bepaald 'geopaliseerd' fossiel terug te vinden waarover de gids van Coober Pedy ons verteld had, maar we hebben het niet gevonden. Er lagen wel zulke fossielen, maar niet het speciale, dure ding waarover de gids had verteld. Misschien ligt het nu in de kelder - de collectie moet af en toe wisselen tenslotte.

We aten lunch in het cafe van het museum en nadat we alles, echt alles hadden gezien, brachten we nog gauw een bezoekje aan de bibliotheek ernaast. Er stond een geweldige kerstboom. :-)
We vergaapten ons wat aan de hele stoffige en oude boeken, heel wat achter glas of strategisch buiten bereik.
Tenslotte trokken we nog naar Rundle Mall (de winkelstraat) waar het stikdruk was op een zonnige zondagnamiddag voor een ijsje.

Een geslaagde dag!

luiken op rollen

 Vanmorgen nog een optocht gedaan, in Glenelg deze keer.
Wat minder heet en minder vliegen (want aan de kust) en een heel enthousiast publiek. Heel tof om te doen dus!!

En een beetje spannend omdat ze intussen thuis rolluiken kwamen installeren!!
Jaja, toch tof ze, wat verbeteringen laten doen aan je eigen huis. :-)
Er hangen hier lamellen voor de ramen maar dat verduistert echt niks. Joachim kloeg dat hij 's avonds te moeilijk kon slapen met het licht en Jonathan kloeg steen en been over te veel ochtendzon (als rasechte tiener kan hij geen daglicht verdragen voor 10uur). Ik had er zelf ook last van. In de winter niet echt, maar nu in de lente werd ik ook te vroeg wakker. Wij hebben bovendien een grote spiegelkast tegenover de ramen, dus het licht komt van twee kanten.

Er was maar een oplossing en dat zijn fatsoenlijke rolluiken.

Een paar weken geleden hebben we een kleurtje gekozen en vandaag (op een zondag) zijn ze de rolluiken komen installeren aan alle slaapkamers.

Wij weer blij!

Voor, tijdens en na foto's.

pageant Norwood

 De kerstman is druk bezig aan zijn ronde doorheen het land en vandaag kwam hij aan met een feestelijke parade in Norwood.

De kerstparade van Norwood heb ik al een paar keer meegedaan en het is altijd miserie want er komen veel te veel doedelzakkers spelen en elk jaar vervloek ik mezelf dat ik m'n oordopjes niet bij heb. Ik weet niet wie die pipo's allemaal uitnodigt, waarschijnlijk zitten er voornamelijk hardhorende oude mannen in het organiserend comite.

Afgezien daarvan is het wel een leuke parade want er is meestal veel volk. 

Het weer zat ons niet mee deze keer.
Het was hier al een paar dagen snikheet en droog, maar vandaag was het snikheet en drukkend. Er vielen een paar regendruppels die met enthousiasme onthaald werden, maar meer dan een loze belofte werd het niet.
Combineer dat met een aantal strontvervelende vliegen die altijd per se op je gezicht willen zitten en al bij al was ik blij dat het afgelopen was. Nat van het zweet terug naar huis gereden, maar onze plicht was weer vervuld. Kindjes van Norwood allemaal blij.