stemmen uit de cel

 Komende zaterdag zijn hier federale verkiezingen.
Ik had verwacht dat de straten vol affiches zouden hangen en de brievenbus zou uitpuilen van de folders - maar niets van dat alles. Toen er 1 zitje gekozen moest worden voor de gemeenteraad, was er meer te zien dan nu!!
Op het nieuws praten ze er natuurlijk over, er zijn debatten tussen de twee leiders (de huidige premier en zijn voornaamste uitdager) en analyses over de verkiezingsbeloften ("Wij gaan x doen!" - "Wij ook!") maar daarmee hebben we het dan ook gehad.
We hebben welgeteld een foldertje in de bus gevonden en in het straatbeeld van Greenwith is er niks te beleven. Misschien is het in Adelaide stad anders, maar hier is het stil.

Het irriteert me wel een beetje dat er ook geen uitleg in de bus is gevallen over de verkiezingen. Het zou toch handig zijn, zeker voor ons beginnelingen. Waar stemmen, hoe stemmen, op wie stemmen. Nope, je moet het allemaal maar zelf bekijken.

Er zat wel een lijst in de bus met uitleg over 'vervroegd stemmen per post' en wie daarvoor in aanmerking komt. Voorspelbare redenen, zoals verblijf in het buitenland, opname in het ziekenhuis, afgelegen woonst, etc, etc. Maar ook "gevangenen die een straf van minder dan drie jaar uitzitten". Die mogen stemmen per post.
Om de drie jaar zijn het verkiezingen. Betekent dat dan dat gevangenen langer dan drie jaar in de cel niet mogen stemmen? Ik zocht het op en inderdaad! Wie langer dan drie jaar vast zit, mag niet stemmen. (link)
Is dat niet vreemd? Ik vond dat vreemd.
Hebben gevangenen geen recht op een mening dan?

Ik vroeg me af hoe het in Belgenland geregeld was.

Daar is het natuurlijk nog mooier. Gevangenen mogen zeker stemmen, maar ja, het is praktisch nogal moeilijk. Dus eigenlijk gebeurt het niet echt en dat is dan ok.
Dat vind ik dan ook weer typisch Belgisch!!

In de praktijk wordt dit stemrecht echter zelden gebruikt omdat gedetineerden worden geconfronteerd met verschillende obstakels. Bovendien is de Belgische situatie niet vrij van contradicties: enerzijds is de administratie van oordeel dat gedetineerden zich kunnen informeren en zelf de nodige stappen kunnen ondernemen om hun stemrecht uit te oefenen. Aan de andere kant erkent het Kieswetboek de bijzondere situatie van gedetineerden en gaat het uit van de veronderstelling dat zij niet in staat zijn om aan de verkiezingen deel te nemen. Gelet op het ontbreken van maatregelen om de geïnformeerde uitoefening van het stemrecht aan te moedigen en te ondersteunen, kan van gedetineerden niet worden verwacht dat zij massaal deelnemen aan de verkiezingen. (bron)

Niemand zal hiervan wakker liggen met alle zooi die al aan de hand is in de wereld, maar toch vond ik het frappant.

aanpassen

 We hebben er maar een rustig weekendje van gemaakt hier. Boodschappen doen, paar machines was draaien en verder chillen.

We schrikken ervan hoe snel het hier nu donker is! De zon gaat vroeger onder en de schemering duurt veel minder lang, dat is echt een heel verschil! Al gauw lijkt het midden in de nacht terwijl het nog vroege avond is.

De tuin heeft zich redelijk gedragen in onze afwezigheid.
De thelma's zijn als zot gegroeid, de palmbomen hebben kilo's dadels laten vallen en het zwembad zat vol zand. De bananenboom was op sterven na dood en de kamerplanten leken heel triest, maar verder geen doden. Wat bruine plekken in het gras, maar nog te overzien.
Ik ging vandaag heel moedig aan het werk met dat grasveld (als in "how to repair lawn" googlen en vervolgens gaan shoppen in mijn favoriete tuincentrum) met als resultaat - na het kort maaien - dat ik nu bruin gras heb met groene plekken. Tien keer erger! Hopelijk komt dat nog goed!! :-{
Gelukkig ben ik mijn experiment begonnen in de achtertuin die niemand ziet - lol.

Deze namiddag zijn we gaan wandelen hierachter in Cobbler Creek. Kwestie van de beentjes te strekken en de jetlag te lijf te gaan.
We hebben onderweg nog 3 geocaches gedaan en nu hebben we weeral twee trackables op zak! [trackables zijn items die willen rondreizen, je neemt ze mee uit een cache en laat ze achter in een andere cache]. Niet zo lang geleden hadden we nog twee trackables opgeraapt en die zijn helemaal mee naar Belgenland gevlogen. Eentje hebben we achtergelaten in Wuustwezel en de ander in Gierle. Wij veronderstellen dan dat de eigenaars het cool vinden dat die dingen helemaal naar Europa reizen.
Deze twee zullen we maar vroeger ergens droppen, want het duurt nog eventjes voor we weer naar het buitenland gaan. :-)

(Stenen leggen in Cobbler Creek)

((Dit is NIET mijn gazon!))

thuis

 We zijn weer thuis!

Na onze drukke Belgenlandvakantie hadden we een rustige terugreis. Met het tijdsverschil verliezen we altijd enorm veel tijd met de thuiskomst. Vertrekken donderdagochtend in alle vroegte en eer we thuis zijn is het alweer vrijdagavond. Door de douane gaan was deze keer een soort snelheidsrecord. We mochten onze paspoorten zelf scannen (voordien was Joachim te jong) en stonden in een wip en een zucht buiten.
"Hier staat nooit iemand op ons te wachten," zuchtte Jonathan. En dat is inderdaad een heel spijtige zaak. Je doet al die moeite, vliegt al die uren, en niemand staat in de aankomsthal, blij dat je er bent. Tja.

We mochten minder kilo's meenemen in de bagage dan andere jaren (we kregen ook minder eten op het vliegtuig! zo worden er kosten bespaard... :-(... ), maar we hadden toch meer dan genoeg Belgische chocolade en koeken mee. Ik heb onze koekenkast helemaal moeten herorganiseren om alles erin te krijgen, dat zegt al genoeg. Zelfs een andere kast in de keuken is nu ingepalmd. Nu kunnen we er hopelijk enkele maanden tegen!!

Wat ons opviel in Belgenland:

- Betalen voor de WC.
Dat moeten we hier niet doen en dus valt het altijd tegen als er ergens anders betaald moet worden. Met risico op blaasontstekingen en constipatie probeerden we altijd maar te vermijden dat we weer geld moesten ophoesten voor een simpel plasje.

- Een WC in elk restaurantje.
Dat was dan weer een voordeel dat we hier niet kennen. Je kunt niet veronderstellen dat je hier bij elke gelegenheid naar de WC kunt. Soms moet je naar het eind van de straat, soms moeten ze een sleutel voor je zoeken, soms is er niks.

- Een paaseitje bij de thee/koffie.
Een heel grappige gewoonte die we hier ook niet kennen. Het melkje, suikertje en iets lekkers bij een tas thee of koffie. In april natuurlijk een paaseitje. Zo schattig!

- Het coronatrauma
Dat 2020 zijn sporen heeft nagelaten in het collectief geheugen is een understatement. Bij ons (covid) viel dat veel beter mee dan in Belgenland (corona). Er zijn in Belgenland nog veel sporen van te zien in het dagelijks leven en er wordt nog veel meer over gepraat. "Voor corona dit" of "na corona dat".
Dat leeft hier veel minder, covid is meer iets van de verleden tijd.

- Fietsers zonder helm!
Bij ons is een fietshelm verplicht en altijd als ik een fietser in Belgenland zag rijden (meestal zonder helm), sloeg mijn hart een tel over. Zo gevaarlijk!

- De vaste dopjes op de flessen
Wat een ellende!! Dat duurt toch even om daaraan te wennen, om zo'n fles open te draaien en er dan van te gieten zonder overal heen te sproeien. Of te drinken zonder een dop in je neus te forceren.
We hadden in het vliegtuig terug ook een flesje water gekregen. Ik draai het open... en ik heb het dopje los in mijn hand!! Genieten hoor. :-)


Een reis naar Belgenland - altijd een avontuur.
En ik gok hoe langer we hier wonen, hoe avontuurlijker het wordt. :-)

vissen in bomen

 Fijne Pasen en groetjes uit Watou! We zijn hier op familieweekend. :-)

Maar voor een westhoekfamilieweekendverslag volgt, is het eerst en vooral de moeite te vertellen over afgelopen woensdag: toen zijn we gaan hengelen naar caches.
En dit is letterlijk te nemen. Je neemt een uitschuifbare hengel mee en vist caches hoog uit bomen. We waren af en toe al zo'n cache tegen gekomen, maar zonder hengel (of diploma geavanceerd boomklimmen) kun je niet aan zo'n cache. Helaas dan.
Maar we gingen deze keer samen met Hugo op stap die al meer ervaring heeft in geocaches EN dus ook een hengel heeft en nog leuke caches weet hangen in Wuustwezel.

We hebben heel erg veel lol gehad met dat hengelen, want het ziet er eenvoudiger uit dan het is. De cache uit de boom vissen is een ding, maar je moet 'm achteraf terug hangen en dat is al even uitdagend!

Behalve hengelcaches deden we ook een aantal 'gewone' caches geplaatst door 'Corke', een lokale beroemdheid die een aantal heel bijzondere caches geknutseld heeft. Zijn caches staan ver van de simpele plastieken potjes!!

Bovenop het cacheplezier kregen we ook Belgische chocolade te eten, typische broodjes en een vracht snoep. We hadden dus een buitengewoon fijne namiddag!

(Joachim gaat een cache terughangen :-)  )

kilometers vreten

 We hebben hier al wat kilometers gedaan in Belgenland!

Zondag hebben broerlief en ik de marathon van Brussel naar Leuven gelopen en het was een van de leukste marathons die ik al had gedaan! Het gezelschap (natuurlijk...) maar ook de onvermoeibare supporters langs het hele parcours. Niet alleen in Brussel of Leuven, maar ook in de kleine dorpjes tussendoor stonden vele mensen enthousiast te juichen. Dat helpt absoluut om de pijntjes en kwaaltjes even te vergeten!
Behalve anonieme supporters, hadden we ook een hoop persoonlijke groupies die in Leuven heen en weer wandelden om ons verscheidene keren te zien. Heel tof!!
Ik had me geregistreed als Aussie, wat een slimme zet was. Ik was de eerste Australische vrouw over de finish!! *lol* Echt waar.

Maandag werd er dan gewandeld met de familie, eerst in Gierle en in de namiddag in het natuurgebied van Viersel. In ruil voor Australisch snoep kregen we lekker Belgisch eten en goed gezelschap!

Dinsdag opnieuw de wandelschoenen aan, deze keer voor de wandeling van de Nutteloze Borden in Hoogstraten. Niet alle bordjes kunnen vinden, maar zeker leuk om te doen.
's Avonds gaan eten en 'koekjestaart' kunnen scoren. Ik was het vergeten op mijn 'Moet Ik Eten In Belgenland Lijst' te zetten, dus blij dat ik het toevallig tegen kwam!!

Keulenavonturen 3

 We propten ons weer vol aan het ontbijtbuffet en besloten dan onze tour met de hop on hop off bus vol te maken. Uiteindelijk stapten we van de bus aan het chocolademuseum.

Als je online dingen zoekt om in Keulen te doen, wordt er continue gezeverd over dat chocolademuseum, chocolademuseum, chocolademuseum. Ik werd daar horendol van. Hoe kan dat nu DE topattractie zijn van een stad als Keulen? En het is van Lindt, een chocolademerk dat bij ons in Oz hoog wordt aangeschreven, maar ik vind het zelf niet eens zo bijzonder.
Dat museum kon niet anders dan een groot reclamepark zijn en ik had er zelf geen zin in, maar de kinderen wilden het natuurlijk zien.

Gelukkig bleek ik ongelijk te hebben - het museum was absoluut de moeite en we hebben er meer dan een halve dag in rondgelopen.

Het eerste deel ging over de cacaoboom en het oogsten en prepareren van de bonen. Ze gingen best in detail, compleet met handel in cacaoproducten, maar ook ontbossing en kinderarbeid kwamen ter sprake. Ze hadden een kleine tropische kas met cacaobomen en heel veel interactive spellen om de kinderen mee bezig te houden. Het was uitgebreid en zat goed in mekaar!

Het tweede deel was dan de 'chocoladefabriek' met opnieuw zeer gedetailleerd hoe ze van alle ingredienten uiteindelijk chocolade maakten. De eerste toestellen deden niet veel, maar later was er echt een productielijn te zien achter glas waar de vloeibare chocolade werd omgetoverd in kleine blokjes. Die machines en robotten werkten en dat was cool om te zien.
Je kon een stukje proeven - wat altijd goed is - en er was ook een grote chocoladefontein waar je ook van mocht proberen.

Daarna werd gedemonstreerd hoe figuurtjes werden gemaakt en dat was echt Lindt-reclame maar het stoorde niet echt. Achter glas waren mensen hard aan het werk om met de hand paasfiguren te maken en ik hoopte maar dat die dames goed betaald werden om zich te laten begapen.
Voor een paar euro mocht je ook zelf een chocoladereep ontwerpen en dan kon je opnieuw kijken hoe de dames achter glas dat voor jou prepareerden. Heel bijzonder.

Het derde deel van het museum ging tenslotte over Midden-Amerika met onder meer de Maya's en uiteindelijk ook over chocolade in de Westerse cultuur door de eeuwen heen. Best weer een groot stuk en ze waren het nog verder aan het uitbreiden.

Het was al een eind voorbij de middag toen we doorheen het museum waren en dus aten we ter plaatse maar wat lunch (met chocolade natuurlijk).
We kregen nog wat gratis chocolade bij de uitgang en haalden ook onze zelf verzonnen repen op. Ze waren heel netjes ingepakt.

Dus ja - dat chocolademuseum was toch de moeite.

Het was uiteindelijk al laat op de namiddag en dus wandelden we terug naar het hotel terwijl we onderweg nog geocaches zochten (en vonden). Altijd leuk hoe mensen inventief iets kunnen verstoppen gewoon tussen gebouwen aan de straat.

Bagage oppikken, met de metro naar het station en daar weer op de ICE naar Brussel. Geen mensen moeten wegjagen deze keer, geen stakingen of defecte treinen in Belgenland en dus mooi op tijd weer in de Kempen.

Tot zover onze vakantie in vakantie, oftewel 'subholiday' volgens Joachim. :-)

De cacaoboom! (eentje nog in de groei)

Iewl! Vers geoogste cacaobonen zien eruit als maden. :-)

Onze zelf ontworpen repen. :-)

Keulenavonturen 2

 Woensdag begonnen we de dag met een uitstekend onbijtbuffet in het hotel en daarna trokken we weer op pad. Jonathan wilde graag het Gallo Romeins museum zien. Dat waren ze aan het restaureren en dus was (een deel van) de collectie te zien in het (toepasselijke) Belgische Huis.
Het was maar weinig, maar het was wel de moeite.

Vervolgens reden we met de metro naar het andere deel van de stad om daar de kabelbaan te nemen over de Rijn. Een kort tripje, maar wel leuk om te doen. Bij gebrek aan boot deden we zo toch iets speciaals. :-)

Daarna was het hoog tijd om te geocachen! Een handige hobby die je overal kunt doen. :-)
We vonden een paar caches langs de Rijn, kochten een picknick voor onszelf en deden nog een paar caches in het Rijnpark. Niet zo'n groot park, maar wel rustig.
De stad zelf was echt te druk naar mijn goesting. En niet zo handig om te voet te navigeren, want ik moest heel de tijd "Rechts! Rechts aanhouden!" roepen naar Wouter of de kinderen want ze liepen tegen iedereen aan. Het park was dus makkelijker!

Op het eind van de namiddag besloten we echte toeristen te zijn en kochten we tickets voor de hop on hop off bus. Echt zo'n typische, rode, dubbeldekker bussen.
Aanvankelijk was het leuk en interessant maar toen zat die bus vast in de avondspits en was het saai.
Uiteindelijk had de bus zoveel vertraging dat de rit werd stopgezet aan de eindhalte en al hadden we graag de tweede lus begonnen, iedereen moest eruit.

Na ons avondeten (gigantische pizza's) was het alweer bedtijd.

(als het buiten het museum interessanter is dan binnen,

is het tijd om weer te vertrekken)

(handige waarschuwing op de bus!)

(fotopret)

Keulenavonturen 1

We kunnen moeilijk alleen maar in de Kempen rondhangen na 30 uur reizen en dus organiseerden we een 'vakantie in een vakantie' en dinsdag trokken we naar Keulen.
We gingen netjes met de trein. In normale omstandigheden hadden we twintig minuten overstaptijd in Brussel. Met de aangepaste regeling door de staking (zucht) kregen we veel minder tijd. De trein een uur vroeger was afgeschaft (zucht) en dus stonden we twee uur vroeger aan het station (zucht).
Braaf stonden we in de vroege koude te wachten toen werd omgeroepen dat de trein vertraging had voor onbepaalde duur wegens een technisch probleem (zucht).

Wat heb je nu eigenlijk aan die nmbs???

Terug de auto in en we reden naar een ander station waar we geheel toevallig een trein konden nemen naar Brussel die eigenlijk een half uur vertraging had. Er komt toch nog iets goeds van al dat geklooi met die treinen.

Na een ontbijt in Brussel stapten we dan op de ICE trein naar Keulen.
Zo'n ICE trein is niet goedkoop en bij de boeking werd voorgesteld vaste plaatsen te kiezen - voor nog eens dertig euro extra. Zonder die optie was een zitplaats niet gegarandeerd. Like, WTH?
We konden het risico niet nemen om twee uur te moeten rechtstaan met drie slechtgezinde kinderen en dus mochten we zestig euro ophoesten bovenop de honderden euro's die de tickets al kostten.
En het allermooiste is dat je zelf mensen moet wegjagen die op de gereserveerde plaatsen gaan zitten zijn.
Sommigen vertrokken met een oeps en een sorry, maar een kerel maakte een heel spel, deed eerst alsof hij het niet begreep en verhuisde uiteindelijk met een hoop gevloek.
Wat een mottig systeem, die zitplaatsen op een ICE trein.
Je zou voor minder gewoon de auto nemen.

Soit, we geraakten in Keulen.
We wandelden naar het hotel, dropten onze bagage en trokken vervolgens de stad in. Na een pretzel/berliner bol lunch wandelden we langs de Rijn met als doel een boottochtje te doen, maar helaas was het vaarseizoen nog niet begonnen. We bezochten een oude kerk (daaraan geen gebrek) waaronder we Romeinse opgravingen konden bewonderen (ook daaraan geen gebrek) en daarna de beroemde Dom.
We beklommen eerst de toren ('no lift no joke' hing er bij de ingang) en na een eeuwigheid van trappen hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Daarna daalden we helemaal af naar de schatkamer en tenslotte bezochten we ook de kathedraal zelf. Er was net iemand orgel aan het spelen en dat gaf wel een speciaal sfeertje.

Daarna was het avond en Jonathan wilde graag Duitse worst eten dus dat hebben we gedaan. Benjamin wilde dan weer graag een Duitse wafel dus trokken we naar een ander restaurantje voor een dessert en natuurlijk hadden ze juist geen wafeldeeg dus het werd een Duitse pannenkoek. Het leven kan hard zijn!

belgenlandavonturen

 Drie dagen verder en de jetlag lijkt hier toch verleden tijd.
Wat hebben we al uitgestoken in Belgenland... familiebijeenkomsten, verjaardagsfeest, barbecue, uitstapje naar de dierentuin (Olmense zoo die anders heet maar ik vergeet het steeds), wandelen in de Hoge Kempen, frietjes gegeten, chocolade gegeten, chocolade gegeten, chocolade gegeten en nog wat chocolade gekocht ook.

We zijn heel content met de blauwe hemel en het zonnetje, dat maakt de koude een stuk makkelijker te verdragen. :-)

Morgen trekken we naar Keulen, met de trein. En natuurlijk wordt er gestaakt, want een trip naar Belgenland is niet compleet zonder een staking.