een fruitvliegencrisis

 Deze week hebben we bericht gehad van de ambassade dat we geregistreerd zijn. 
Dat ging vlotter dan verwacht en ook saaier dan verwacht. We zijn gewoon 'geregistreerd' en niet ingevoerd of ge-importeerd of zoiets.

Ik ben online bezig geweest met onze visumaanvraag, maar ook al hebben we al meerdere documenten in gereedheid gebracht, ik geraak niet verder dan pagina 2 (van de 20) omdat ik nog geen 'sponsornummer' heb. Het werk zou mijn aanvraag moeten sponsoren, dat is de gemakkelijkste manier om ons permanent visum te halen, maar nu blijkt dat die papieren eerst in orde moeten zijn. Zal ik ze dus een beetje achter hun gat moeten gaan zitten.
Dat zal nu in ieder geval gemakkelijker gaan van hieruit dan vroeger vanuit het apenland! Ik kan nu gewoon binnenspringen bij onze manager, in plaats van mails te sturen of 's nachts te bellen.

Verder is er nog bijzonder nieuws van de school.

Er is een uitbraak van fruitvliegen hier in SA!
Dan doen ze zo verschrikkelijk hun best fruit en groentes hier buiten te houden, is het toch mislukt en zitten er hier fruitvliegen. Hun grote, gele quarantainevuilbakken zullen niet opvallend genoeg geweest zijn (langs de snelwegen, in de luchthaven...).
Het gevolg is dat de kinderen bepaalde groentes en fruit niet mogen meenemen naar school. Er is een brief gekomen wat nog wel mag:

Thank you to everyone who has made sure that your child’s lunch box contains only the following fruits or fruiting vegetables: pineapple, melons (watermelon, rockmelon and honeydew), cucumber, carrots, lettuce, broccoli, celery, mushrooms and asparagus.

Ik weet niet of er veel kinderen dol zijn op selder of asperges, maar die van ons in ieder geval niet.
Appels en kiwi's zijn hier favoriet, maar dat mag niet meer naar school tot minstens half april.

Ik heb het eens nagekeken online want ik dacht dat die uitbraak er in de Riverland was, maar nee, het zit effectief rond Adelaide. Half Mawson Lakes is zelfs een rode zone!!
Dat betekent dat wij totaal illegaal fruit en groentes naar Victor Harbor hebben meegenomen, want niks mag uit een gele of rode zone gebracht worden. Nu zou ik me daar schuldig over kunnen voelen, maar aangezien wij van niks wisten, ben ik vooral ge-irriteerd.

Eigenlijk zijn er een hele hoop regels over het bewaren en vervoeren van fruit, ook voor particulieren. Fruitafval moet ook een bepaalde manier opgehaald worden. Ofwel in een groene bak ofwel in een luchtdichte plastic zak opgehaald door de Fruit Fly Hotline. Er zijn regels over zelf gekweekt fruit in de tuin, daar had ik ook geen benul van. Ik was zo trots op onze perziken en nectarines, wie weet hoe illegaal hier alles is. Nu zijn er dus regels voor op school.

Wij zijn echter totaal niet ge-informeerd, niet door de gemeente, zelfs niet door de supermarkten... we horen het toevallig via de school! Natuurlijk zit dat beest nu overal. En een mens zou al overwegen om het niet serieus te nemen...

En wat nu ook bijzonder is... We hebben hier meer regels aan ons been door fruitvliegen dan door COVID...!

einde vakantie

Vandaag was het hier de laatste dag van de zomervakantie - en tegelijk de meest controversiële feestdag van het jaar.

Op Australia Day wordt de aankomst van the First Fleet in Sydney herdacht - de start van de kolonisatie - en het is de grote nationale feestdag. Voor de oorspronkelijke bewoners valt er echter weinig te feesten op deze dag en dus is er elk jaar opnieuw heisa over het al dan niet veranderen van de datum.
Traditiegetrouw zijn er in vele steden protestmarsen, met als dit verschil dat in anno 2021 de protestanten worden opgedeeld in bubbels van 100 personen.

Op 1 januari is er een woordje veranderd in het nationale volkslied. "For we are young and free" is gewijzigd naar "For we are one and free". Je kunt inderdaad een natie van 60.000 jaar oud moeilijk nog jong gaan noemen.
Een verandering in de nationale feestdag komt er vooralsnog niet. Een paar dagen terug zei de premier nog dat 'het voor die mensen aan boord van de first fleet ook niet gemakkelijk geweest is' en daarmee was de kous voorlopig weer af.
De nieuwszender die ik volg, gooide het dan weer over een andere boeg. In aanloop naar vandaag berichtten ze over "Australia Day / Invasion Day".
Verander niet de datum, maar verander de naam. Ook een strategie. Plots is het ongepast om vuurwerk af te schieten en grote party's te organiseren op een dag als Invasion Day.

Genoeg stof voor discussies vandaag want er is ook controverse over een award die werd uitgedeeld. Op Australia Day / Invasion Day worden er onderscheidingen uitgedeeld aan verdienstelijke Aussies, dat gaat van simpele oorkondes tot echte medailles. Ik weet er het fijne niet van, moet ik toegeven.
Een dame die al een onderscheiding had ging een grotere onderscheiding krijgen en dat kon volgens sommigen niet door de beugel. De dame in kwestie was een zeer verdienstelijke tennisster in haar jonge jaren, maar verschuilt zich heden ten dage achter de bijbel en het recht op vrije meningsuiting om same sex lovers en transgenders door de modder te sleuren. Het is niet omdat je een tennisbal over een net kunt kloppen dat je de zelfmoordcijfers bij transgenders moet blijven stimuleren - dat is mijn mening.
Een vrouw gaf haar award terug, iemand anders weigerde zijn oorkonde te ontvangen en zo hebben we nog ander nieuws dan de covidcijfers en datumdiscussies.

Morgen start het schooljaar opnieuw en dat is hier het nieuws dat van tel is.
De kinderen hebben er best zin in, ze waren de vakantieopvang van OSHC precies helemaal beu.
Jonathan gaat naar jaar 5 en heeft een meester die nieuw is op school. Hij heeft het in zijn hoofd dat ze de eerste drie weken alleen kennismaking gaan doen. 
- Jonathan, dat kan niet.
- Jawel, de meester had dat gezegd!
- Hij zei waarschijnlijk 'de eerste drie uur'.
- Nietes! Drie weken!
We zullen zien.
Benjamin heeft twee jaar dezelfde juf gehad, maar verandert nu toch. Hij start jaar 4 in een 3/4 klas.
Joachim gaat naar jaar 1. Dat kind schrijft en knutselt graag en het was grappig om te zien hoe meerdere letters over verloop van de vakantie naar hun spiegelbeeld draaiden. Op zeker moment schreef hij zijn hele naam in spiegelbeeld. Ik weet niet of dat te maken heeft met zijn linkshandigheid of zijn artistieke brein, maar het is tijd voor school om de boel terug om te zetten. Zijn juf heet Govinden-Essop maar is beter bekend als Miss E. Handig.

Een spannende dag morgen! De uniformen zijn gestreken, de boekentassen staan gereed en morgenvroeg zijn we klaar voor de nieuwe routine.

caches, caches, caches

 Zondag was er een hete dag voorspeld van veertig graden. Ons plan was om in de voormiddag een paar caches te scoren op Granite Island en dan de namiddag op het appartement in de airconditioning door te brengen.
Het was een strak plan en het zat goed in elkaar - alleen hebben we het totaal niet uitgevoerd.

Onze tweede cache bracht ons naar een speeltuin en daar wilden ons mannen graag blijven plakken. Het is vakantie, er is geen haast, dus lieten we ze maar doen.
Uiteindelijk was het al middag tegen dat ze de speeltuin beu waren!

Op dat moment was het nog steeds erg bewolkt, dus het was wel warm, maar niet keiheet. En daarom besloten we iets lekkers te halen op de kermis en toch maar op Granite Island te gaan wandelen.
En natuurlijk, tegen dat we aan onze wandeling begonnen waren helemaal aan de andere kant van het eiland, brak dat wolkendek open en plots was het niet-te-doen-keiheet. Er stond wel een felle wind en je zou verwachten dat het verkoelende zuidpoolwind was, maar het was in tegendeel nog warme wind ook. Er was geen spat schaduw aan die kant van het eiland, iedereen geraakte oververhit en dus had niemand nog zin om caches te zoeken.

(Er was kunst op Granite Island. Deze vond ik de beste. Wijst recht naar de oceaan.)

Uiteindelijk deden we er toch eentje (toen de toer eigenlijk klaar was en er enkele boompjes met schaduw waren) omdat die zo bijzonder was. Er hing daar een camera en het was de bedoeling dat je jezelf live op beeld bracht via de webpagina van de gemeente en dat screenshot was dan zogezegd de cache die je had.
Grappig om te doen!

Daarna moeten we nog over de hele jetty pier wandelen in de snikhete zon terug naar het vasteland.
Daar doken we dan meteen een cafeetje binnen om af te koelen! Niet dat we geen water meer op zak hadden, maar ook dat was allemaal snikheet!
Het was wel bijzonder om te zien hoe er bijna niemand meer op het pleintje was. De kermis was gesloten, de eetkraampjes waren gesloten, bijna niemand liep er rond. Het was duidelijk geen weer om buiten te komen!!

Al met al was het goed terug in ons appartementje te zijn, te douchen en verder gewoon in de airco te blijven!

Vandaag, maandag, was het weer totaal anders. Nu bleef het de hele dag bewolkt en in de namiddag regende het.
In de voormiddag zijn we terug naar Granite Island geweest om daar verder caches te zoeken! De kermis was terug vol leven en ook het trammetje reed vandaag. Dat is een iconisch trammetje dat rijdt over de jetty pier naar de andere kant van Granite Island en dat wordt getrokken door een paard. Een soort cultureel erfgoed is dat.
Nadat we onze caches gevonden hadden (sommige met moeite, andere heel snel) namen we het trammetje terug naar het vasteland. Het was wel eens leuk om te doen.
Veel toeristen die er rondliepen maakten enthousiast foto's en filmpjes van dat trammetje, ik vraag me af hoe vaak mijn kop onbedoeld op internet staat.
(het komt natuurlijk van twee kanten, ik heb ook foto's gemaakt...!)

Na de lunch gingen we dan een boottoer doen!
In de winter kan je hier naar walvissen komen kijken, in de zomer moet je het stellen met zeehonden, dolfijnen en vrachten vogels. We hadden een korte toer geboekt en maar goed ook want het was een klein bootje en het schommelde als gek. Gelukkig zat ik onder de medicatie, haha.
De zeehonden hebben we mooi zien luieren op een rotseiland en de vogels zaten in grote getalen op een ander eiland. Dolfijnen zijn heel even de boot gepasseerd, maar ze waren helaas weer gauw weg.
Toch was het wel een mooi toertje.

Intussen was het beginnen regenen. We hebben nog enkele caches gedaan vlakbij (het was echt een cache dag vandaag!!), maar daarna zijn we toch maar weer terug gewandeld.
We hebben trouwens ook twee beschilderde stenen gevonden, een initiatief van SA rocks. Eentje lag zelfs op dezelfde plaats als een cache, haha, je vraagt je af of het toeval is!
De kinderen vroegen of we ons daarvoor ook zouden inschrijven. Helaas loopt dat via facebook en daar doe ik niet aan mee en Wouter heeft het eens bekeken, maar hij zag ergens het zinnetje 'god bless america' en toen moest het voor hem ook niet meer, haha. We zullen het dus maar op geo caching houden!!

Intussen is de vakantie hier bijna voorbij.
Morgen nog inpakken en dan wegwezen. We gaan nog ergens wandelen onderweg, maar verder geen grote plannen.

Zee en trein

 We hadden eigenlijk niks voorbereid om deze korte vakantie te doen in Victor Harbor. In een ideale vakantiestemming van "we zullen wel zien" waren we naar hier gekomen.
We wisten dat ze hier een leuk interactief museum over walvissen hadden en Benjamin wilde er graag heen, maar het bleek gesloten wegens renovatie. Bummer.
Dan maar eerst een bezoekje aan de toeristische dienst. We plukten daar verschillende foldertjes van de rekken en we boekten ook een uitstapje voor maandagnamiddag. Dan gaan we met een boot diertjes kijken. Voor walvissen is het de verkeerde tijd van het jaar, maar zeehonden en dolfijnen zijn ook altijd leuk.
Je kunt hier ook "zwemmen met de tonijnen" (nee, geen typefout) en ik wilde vragen of dat iets leuks voor kinderen was, maar ook dit bleek gesloten. Jammer.

Daarna was het toch hoog tijd voor de kermis want ook al had ik de kinderen uitgelegd dat we hier nog een paar dagen waren en dat die kermis hier ook nog zou staan, Joachim leek het niet helemaal te vertrouwen. 
Het was niet zo groot, maar leuk genoeg. De kinderen deden de botsauto's, een glijbaan waar ze dan tig keer van konden glijden en eendjes vissen. We sloten af met iets lekkers.

Vervolgens besloten we op zoek te gaan naar een kapper waar we zonder afspraak terecht konden. Dan hadden ons kinders tenminste een fatsoenlijke kop voor hun eerste schooldag volgende week. Of toch een poging tot!
We moesten even rondvragen naar een kapper die nog tijd had, maar we vonden er een in het schoppingcentrum. Nu zijn de vachten van ons aapjes weer kort!

In de namiddag ging ik met Jonathan en Joachim naar het strand terwijl Benjamin binnen met Wouter bleef chillen. We hebben hier een barbecue op ons terras (het is immers een Aussie appartement!!) en dus hebben we 's avond barbecue gegeten. Heerlijk!

Vandaag hebben we met de cockletrain gereden!
Een oude trein over het oudste stukje spoorlijn van het hele land, van Victor Harbour naar Goolwa, ook een klein dorpje aan de kust.
We hadden een diesellocomotief en geen stoomlocomotief wegens het brandgevaar deze dagen. Morgen wordt het echt heet en rijdt de trein helemaal niet. Ik vond het heerlijk ontspannend - aan het open raampje zitten, naar de zee kijken en intussen wat zwaaien naar de mensen. :-D

Na een half uurtje waren we in Goolwa en daar hebben we eerst iets gezocht om te lunchen. We hadden geen eeuwen de tijd want we moesten natuurlijk de laatste trein terug halen, dus we hebben onze tijd nuttig gevuld met het zoeken naar geo caches en het uittesten van speeltuinen die we onderweg tegenkwamen. Er was nog net tijd genoeg voor een ijsje en toen zaten we weer op de trein.

We hebben weeral een leuke dag gehad!!

op verlof!

 Ik probeer er nu maar wat vaart achter te zetten want ik weet dat we straks weer een paar maanden zullen zitten niksen (wachten). Gisterenavond zijn Wouter en ik nog bezig geweest met ons papierwerk voor de consulaire inschrijving. Natuurlijk is dat niet gewoon "Dit is ons rijksregisternummer, gelieve ons in te voeren" maar zijn het wel drie pagina's per persoon die met de hand ingevuld moeten worden en doorgestuurd samen met een berg documenten.
Gelukkig staan de meeste documenten al HEEL lang ingescand en beschikbaar op de computer en hebben we hier ook vijf grote hopen pasfoto's liggen.
Behalve de manuele arbeid ging het dus redelijk vooruit en onze aanvraag is ingediend.

Nu we toch weg zijn uit Arendonk heb ik de uittreksels uit het strafregister voor ons visum ook rechtstreeks bij het FOD justitie kunnen aanvragen en die waren verbazend wakker, want die documenten zijn er al.
Ik heb ze maar ineens doorgestuurd naar onze vertaler.

Over verloop van deze dag zijn we ook op vakantie vertrokken!!

De laatste week van de zomervakantie zijn we eventjes weg. Niet te ver, want je weet nooit met die binnengrenzen hier, die gaan sneller open en dicht dan de kaken van een piranha, dus zijn we gewoon in South Australia gebleven. 
We hebben een appartementje gehuurd in Victor Harbor. Daar zijn we al eens geweest en dat beviel ons toen wel.
Het appartement is ruimer dan verwacht en we moeten maar de straat oversteken of we zitten op het strand. Tien meter verder is een speeltuin en nog eens honderd meter verder een kleine kermis, dus dat kan eigenlijk niet beter.

Het enige minpuntje is dat we de slaapkamers niet goed kunnen verduisteren, dus onze apen gaan waarschijnlijk geen hol slapen.

Vandaag hebben we een luie namiddag gehad. Wat rondgehangen op ons terras, boodschappen gedaan, snoep gegeten, naar de speeltuin en dan uit eten gegaan. Kortom - vakantie!

gedeporteerd

 Sinds vandaag zijn wij de trotse bezitters van een model 8 document. De ziekenkas had het nodig, de boekhouder had het nodig, het consulaat had het nodig en god weet wie het nog nodig gaat hebben - maar nu hebben we het dus! Model 8 zat vanmorgen in mijn mailbox. We zijn uitgeschreven uit Arendonk.

Ik was dus trots en blij (omdat we indertijd zoveel moeite hebben moeten doen om hier te geraken) totdat ik het document effectief las. Toen was ik BELEDIGD.

De ambtenaar van de burgelijke stand - blablabla - bevestigt dat de genaamde - die en die -  AFGEVOERD is op datum - blablabla - naar 42 Mackenzie CCT.

Afgevoerd?? Afgevoerd!!
In blokletters dan nog!

Kan dat nu echt niet anders?
Uitgeschreven? Verhuisd? Geschrapt? Vertrokken? Verplaatst? Verwijderd? Gewist? Gerelokeerd? Gemigreerd? Verkast? Uitgeweken? Weggegaan? Weggetrokken? Gederegistreerd? Getransfereerd?
Neeje. Gedeporteerd!

En bedankt, 't is dat we toch weg zijn.

eerst eruit dan erin

 Weer een stap gezet vandaag. 
Ik heb een mail gestuurd (met een hoop documenten) om ons uit te schrijven uit Arendonk.

Het is niet verplicht, maar omdat we hier nu toch langer gaan blijven, gemakkelijker. Als we ons hier consulair inschrijven, kunnen ze ons voortaan hier helpen met de identiteitskaarten, paspoorten, verkiezingen... Zo de bevolkingsdingen.
Tot nu toe moesten we dat altijd vanop afstand proberen te regelen met de gemeente Arendonk en daar hadden ze NOOIT goesting in. Meestal kregen we ge-irriteerde antwoorden op onze vragen om hulp en het dringend verzoek om ons eindelijk eens uit te schrijven. Dus die springen nu vast een gat in de lucht.
Ik moet toegeven, over 12 maanden vervallen de paspoorten van de kinderen en dat hadden we nooit op afstand in orde gekregen. En nu moeten we voor onze visumaanvraag uitreksels hebben uit het strafregister en dat kunnen we nu ook buiten Arendonk om doen. Dus het is toch stilaan van de moetens.

Ik had een mailtje gestuurd naar de Belgische ambassade en die hebben een hoop documenten teruggestuurd om in te vullen - maar eerst moeten we officieel weg zijn uit Arendonk. Dat komt nu hopelijk rap in orde.

En ook al wil ik zelf helemaal niet terug, toch voelt het een beetje raar.

Maak het mee

 

Het is weeral een hele tijd geleden, maar ik besloot om toch ook nog maar eens een blogpost te schrijven.

In navolging van mijn geliefde vrouwtje legde ik afgelopen zaterdag 9/01 ook de IELTS test af en kreeg vandaag per sms mijn punten toe. Om helemaal eerlijk te zijn was ik er niet gerust op en durfde al bijna de boodschap niet te openen. Vooral schrijven en spreken waren tegengevallen. Bij schrijven had ik te weinig tijd gehad om alles na te kijken en leverde ik dus een ruwe versie af, waar ik bij het spreken regelmatig moest worden aangemaand om meer te zeggen en daarna telkens begon te stotteren.

Niettemin, hier zijn dan, onder luid tromgeroffel, mijn resultaten (punten zijn op 9)

-          Luisteren: 8.5

-          Lezen: 8

-          Schrijven: 7

-          Spreken: 8

Niet zo goed als Nele uiteraard, maar ik ben er toch trots op, vooral omdat ik toch ook een pak minder oefen in het dagelijkse leven. Weeral een belangrijke stap naar onze permanente verblijfsvergunning en ik ben toch ook blij om eindelijk eens iets te kunnen bijdragen.

 

En dan nog even iets helemaal anders, iets dat vandaag een beetje de haren in mijn nek rechtop deed staan. Zoals Nele al verteld heeft werk ik in de alarm industrie, wat met zich meebrengt dat ik regelmatig op van alle sites een ‘onderhoud’ ga doen op de installatie daar ter plaatse. Wat ook nog van belang is om het helemaal te begrijpen is dat in tegenstelling tot België, alarm installaties en brand hier regelmatig als één geheel beschouwd worden.

Vandaag was ik op een site waar er les wordt gegeven aan gepensioneerden, van kunst tot yoga en theater, tot computer en taal lessen.

De installateur daar indertijd moet gedacht hebben: “laat ik het die oudjes niet te moeilijk maken” en heeft toen vervolgens alles wat alarm en brand is aan elkaar gekoppeld. Klinkt als een goed idee, … maar het heeft één enorm grote fout. Namelijk dat, wanneer je het alarm uitschakelt wanneer je het gebouw betreedt, je ook meteen alles van rookmelders en zo mee buiten werking stelt. Dus wanneer er ergens in het gebouw een brandje uitbreekt en je net met de muziek op in meditatie verdiept bent, je geen enkele waarschuwing krijgt dat er iets mis is. Geen idee hoe ze dit ooit goedgekeurd hebben gekregen. Mijn collega noemde het zelfs een deathtrap. Misschien rekenen ze er op dat de asbestose zijn werk doet, al zijn de muren gewoon van hout, papier en plaaster gemaakt.

Inventief als ze zijn hebben de mensen daar er zelf iets op gevonden:

Dat is het dan weer voor mij, tot een volgende keer!

Wouter

blijven proberen

 Het is hier een 'huisregel' dat er aan tafel Nederlands wordt gesproken, anders kunnen de kinderen het straks helemaal niet meer. Nu is dit geen regel die goed wordt opgevolgd en dikwijls kwebbelen ze gewoon Engels. Zeker Joachim.
Heel bijzonder als Wouter en ik braaf Nederlands praten en de kinderen Engels antwoorden.

Jonathan maakte zich gisterenavond sterk dat hij het kon. Hij zou alleen Engels praten op OSHC en alleen Nederlands thuis. Dat duurde welgeteld... twee minuten.
"Eten we morgen some?"

Vandaag vroeg ik het nog maar eens. "Nederlands aan tafel, jongens."
Vervolgens hoorde ik zoveel kromme zinnen, verkeerde vervoegingen, onbestaande verbuigingen, gekke woorden en bizarre woordvolgordes dat ik al gauw dacht (pun intended): never mind...!

live cricket

 Joachim maakt elke dag een stapel tekeningen en knutselwerkjes op OSHC. Elke avond als ik hem ga halen heeft hij zijn armen vol kartonnen dozen en papieren. Van de week had hij zelfs cadeautjes gemaakt. Een kaartje voor mij en een kaartje voor Wouter en die had hij dan ingepakt doos in doos in doos en nog wat papier errond. Heel schattig!
De volgende ochtend zei hij echter bedachtzaam: "Vandaag ga ik iets voor mezelf knutselen. Want ik krijg nooit een knutselding."
Duts toch!

Die avond nam ik een doos kleurpotloodjes en zette ik mezelf in de zetel om een tekening voor Joachim te maken. Wouter was boven aan het studeren (hij heeft zijn IELTS test zaterdag - duimen maar!!) en dus zette ik de tv op als achtergrondentertainment.
Er was een cricketmatch bezig.

Ik heb die cricket nog niet helemaal begrepen. De basis wel, maar alle cijfertjes op het scherm correct interpreteren blijft lastig (ik heb dus geen idee wie er aan de winnende hand is).
Het veld staat vol mannekes, maar er is doorgaans weinig beweging. Iemand gooit de bal, iemand anders slaat daartegen. Soms wordt er twee meter gelopen. Van het ene team staan mannekes op het veld te staan. Van het andere team zit de meerderheid op een bank. Wat een sport.

Er zijn natuurlijk commentatoren. Dat is een universeel gegeven. Ofwel mijmeren ze over de tijd dat ze nog fit waren en zelf op het veld stonden, ofwel gooien ze met statistieken allerhande. Af en toe wordt er iets over de match zelf gezegd.

Wat nu wel uniek (?) is aan die Aussie cricketmatchen is dat ze regelmatig een headset op het hoofd van een speler planten. Het slachtoffer wordt dan betrokken in de commentaar terwijl hij op het veld staat!!
Omdat zo'n man meestal toch maar staat te staan, loopt dit zelfs redelijk vlot. Ik zie het met andere sporten niet gauw gebeuren.
Ik vind dit een heel bijzonder ding!! Een interview in het midden van het spel, vanop het speelveld zelf!!

Natuurlijk vraag dit ook om komische situaties. Zeker als je het live doet.
Zoals toen ik aan het luisteren was.
Een van de commentators: "En hoe gaat het met je familie in Engeland?"
Cricketman op het veld: "Gelukkig goed. Ze zijn wel in lockdown. (blablabla)"
Commentator: "Het kan niet gemakkelijk zijn. Onze gedachten gaan uit naar iedereen die -"
Cricketman: "PAK DIE BAL!! PAK DIE BAL DAAR!!"

Ja, het is zo weer iets anders... :-D

Gekke Aussies.
(hoewel ik moet toegeven dat ik niet weet of dit elders misschien ook gebeurt)

Trouwens dit was de tekening die ik intussen gefabriceerd heb voor ons kleinste varkentje. :-) Ben er best wel trots op. Lol

Nieuwjaarsduik!