Joachim vijf!

Onze Joachim wordt vandaag vijf!

En zoals Wouter terecht opmerkte, is het zijn eerste verjaardag in ons huisje in South Australia. Twee jaar geleden zaten we in Sydney en een jaar geleden in la Belgique. Nu is het maar een eenvoudige dag thuis. :-)

Het was zelfs een schooldag, ocharm, haha. Nu had Joachim een vracht mini cupcakes mee (gewoon van de supermarkt) om te trakteren en hij wist 's avonds te zeggen dat ze 2x voor hem gezongen hadden. Een keer gewoon in de klas en ook nog eens tijdens de les Duits. Dus happy birthday in het Duits, ik weet eigenlijk helemaal niet hoe dat gaat, maar hij had het zelf leuk gevonden.

Joachim was al weken aan het zeggen dat hij 'regenboogpopcorn' wilde eten want dat hij had hij een keer in de supermarkt zien liggen. Nu leek dit even een onmogelijke wens te worden omdat popcorn kennelijk iets is dat je moet hamsteren, maar het was net op tijd terug beschikbaar.

Na school zijn we dan samen taart gaan kiezen en na rijp beraad werd het een regenboogtaart!
Het is dat we geen feestje geven, maar dat was anders dus regenboogthema geweest.

Cobbler Creek

Gisteren zijn we gaan wandelen in Cobbler Creek, een klein natuurpark niet zover hier vandaan. We zijn er al een keer eerder geweest (ben te lui om op te zoeken wanneer dat was), maar deze keer deden we een andere kant van het park en ook een andere wandeling dus.

Het weer was prima, ergens in de twintig graden dus ideaal wandelweer. De route was kort (3km), maar mooi en er was een speeltuin vlakbij de parking dus dat vonden de jongens natuurlijk super.

 

 

Nadien zijn we nog uit eten geweest en ze hadden een hoop tafeltjes aan de kant geschoven zodat iedereen afstand kon houden, maar verder leek alles normaal.

Het was een fijne namiddag!!

 

 

 

 

 



Harmony Day

Vandaag (zaterdag 21 maart) vieren de Aussies Harmony Day (de leuze is: Happy Harmony Day! - Everyone Belongs)
Dat is nu toch echt een typische Aussie feestdag want ze vieren hierbij hun multiculturele samenleving. De Aussie bevolking is een potpourri van mensen van allerlei verschillende herkomsten en die diversiteit vieren ze vandaag. Bijzonder.
Zeker als halve immigranten vinden we dit een speciale dag.

Toen Wouter op rondleiding ging op school omdat Joachim net was ingeschreven, werd door de directie vol trots gezegd "We zijn dan misschien maar een kleine gemeenschapsschool, we hebben hier 57 verschillende nationaliteiten!"
Daar zijn ze dus trots op!
Om een of andere reden zie ik dat in een Vlaamse school niet zo gauw gezegd zijn. Ik kan me vergissen, maar ik zie het vaker geformuleerd als "we hebben hier veel verschillende nationaliteiten, maar geen zorgen, het is een kwaliteitsvolle school hoor"
Hier vinden ze dat juist een meerwaarde.

Op school hebben ze het op vrijdag gevierd en dan mochten de kinderen gekleed komen in 'hun culturele traditionele klederdracht' of iets oranje (de Harmony kleur) of natuurlijk hun gewone schooluniform. {die kindjes kregen dan op school een oranje sticker of oranje lintje voor hun t-shirt}
We hebben hier weinig oranje dingen in de kleerkast. Voor Joachim had ik een gele short (close enough?) en een t-shirt met blokjes in allerlei kleuren. Benjamin en Jonathan hadden elk een voetbaltenue met in het groot BELGIUM erop en het was allemaal zwart-geel-rood. Is dat de Belgische traditionele klederdracht? Op sommige momenten wel, allicht.

Normaal was er in de ochtend een schoolbijeenkomst waarbij ouders waren uitgenodigd, maar deze was afgelast. Wat wel doorging, was het tekenen met krijt op de speelplaats en een bijzondere cupcake als tussendoortje.

Happy Harmony Day!

Everyone Belongs

C19

Ik dacht om maar eens een update te schrijven over onze vriend Covid 19. Ik heb er niet zoveel zin in want het komt m'n oren uit, maar ik voel me moreel verplicht.

Voorlopig is het in het land Down Under nog best onder controle. Toegegeven, je komt er niet in als je in China, Iran, Zuid-Korea, Italy en misschien-vergeet-ik-er-nog-een geweest bent, maar verder gaat alles zijn gewone gangetje. Vanmorgen zei premier Morrison op de radio: "Keep calm and carry on." Veel besmettingen hebben ze uiteindelijk niet.
In de loop van de dag werd dan wel beslist om grote evenementen (meer dan 500 man) vanaf maandag (waarom vanaf maandag???) af te lasten en dat is natuurlijk vooral jammer voor de sportwedstrijden. En er is een grote kermis voor Pasen in Sydney die niet door zal gaan.

Toiletpapier… Ik weet niet of mensen beseffen dat er een verschil is tussen Covid en Cholera, maar dat is hier dus nog amper te krijgen. Je moet het echt op ebay bestellen, geen enkele supermarkt heeft het nog. Bij ons in de supermarkt wordt ook rijst gerantsoeneerd, maximum nog twee kilo per persoon. (logisch want rijstwater helpt bij diarree, zeggen ze)

Aan de deur van de praktijk hangen grote papieren om alstublieft niet binnen te komen als je een valling hebt en in het buitenland bent geweest. Blijf gewoon buiten staan hoesten en we schuiven wel een ziektebriefje onder de deur door, haha.

De grootste schrik die wij hier persoonlijk hebben is dat we niet meer in Belgenland geraken of dat - als we daar zijn - we niet meer terug geraken. Normaal vliegen we op 31 maart.
We zullen dit natuurlijk pas op het allerlaatste moment weten want de situatie kan elk moment weer veranderen. Ik heb me een tijd terug geabonneerd op het reisadvies over Belgenland en vandaag kreeg ik een mail met:

We now advise all Australians to reconsider your need for overseas travel at this time.

Regardless of your destination, age or health, if your overseas travel is not essential, consider carefully whether now is the right time.

 Tja… essentieel is natuurlijk een rekbaar begrip. Als je het aan de kinderen vraagt, is onze trip redelijk essentieel. Maar dat er een vliegtuig vliegt, is natuurlijk ook essentieel!


Tot zover de huidige Covid update Down Under. We gaan morgen gewoon overal winkelen, 's avonds gezellig op restaurant en maandag de kinderen gewoon naar school.
Succes nog ginderachter!!

Fringe!

Het Fringe festival is weer in Adelaide neergestreken!
Normaal (als in: de voorbije twee jaar) gingen we ook naar de openingsavond, maar dit jaar hebben we dat stomweg gemist. Ik wist dat de Fringe eraan kwam, maar had niet naar de startdatum gekeken met als gevolg dat een collega een maandag tegen mij zei "Wij zijn gisteren naar de Fringe geweest" en dat ik uit de lucht kwam vallen "Is die er al??"

Maar de Fringe staat er gelukkig een maand dus er is kans genoeg om te gaan. Wij zijn dan gisteren (zaterdag) met de trein naar de stad geweest en zo naar de Fringe gewandeld. Het festival bestaat uit een gigantische reeks concerten: theater, dans, muziek, acrobatie, stand up comedy, etc etc etc. Het is op meerdere locaties, maar de meeste tenten zijn wel te vinden in een groot park aan de rand van de stad. Daar zijn dan ook altijd ontzettend veel eetstandjes en ook een paar kermisattracties.

We hadden thuis op de computer eerst gezocht naar een leuke kindvriendelijke voorstelling want er is gewoon gigantisch veel keuze. Iets te veel keuze om het ter plaatse te gaan beslissen. In overleg met ons jongens kozen we voor Prehysterical, een acrobatische show met oermensen.

We waren heel mooi op tijd op het festivalterrein en toen de jongens dan de eetstandjes zagen, kregen ze heel toevallig honger. Gelukkig konden we de grote nood opvangen met een ijsje.

Daarna gingen we een paar kermisdingen doen en de kinderen renden wildenthousiast naar een molentje met draaiende theekopjes. Ze mochten erin en terwijl de molen ronddraaide, was er een meneer die alle kopjes telkens een duwtje gaf zodat ze ronddraaiden (wat een job). Joachim en Benjamin zaten te schateren en te joelen, maar Jonathan werd een beetje bleekjes en hield zich stevig vast. De meneer besloot daarop om hun kopje niet meer te laten draaien en op de duur zaten Joachim en Benjamin dan ook sip te kijken. En zo is het voor niemand goed. :-)
Gelukkig waren andere dingen beter!

Daarna was het dan tijd voor de Prehysterical show. We zagen drie oermensen op zoek naar voedsel die hindernissen moesten overwinnen en daar veel acrobatie voor nodig hadden.
De kinderen hebben nogal zitten lachen! De "met een knots op iemand willen slaan maar per ongeluk op je eigen neus meppen" humor bleek helemaal iets voor hen. Dit in combinatie met de nodige scheten en de lol kon niet meer op.
Maar het was ook voor volwassenen een leuke show hoor. Knotsen- en schetenhumor kunnen wij ook wel appreci-eren.

Buiten was er een momentje om foto's te trekken met de artiesten en er werd aangeraden om alles op facebook/Instagram/dat soort onzin te zetten, maar helaas moeten ze het hier doen met een Nederlandstalige blog. Bummer! :-D
Maar ik maak graag reclame hoor. Voor de derde keer: Prehysterical. Zeker gaan zien als je hen ooit tegenkomt. :-)

Daarna was het avond en tijd om wat festivaleten naar binnen te gooien. Joachim had goed opgelet tijdens de show en besloot alvast om coole dingen te gaan oefenen. Als dat maar goed afloopt. :-)

herfst

Het is hier herfst en dat is te merken. Amai, ijskoud is het hier.
Ze zijn de praktijk aan het uitbreiden en door praktische beslommeringen waren er kabinetten te weinig op dinsdag. Nu heb ik maar mijn goede hart laten zien en de immense zelfopoffering gedaan om een dag vrij te nemen. :-D De mannen naar school en zo konden Wouter en ik een dagje naar de stad. Ik ben 's morgens nog wel terug naar de kleerkast gerend om andere kleren aan te trekken en heb de hele dag rondgelopen in lange broek en coltrui. :-) Had al spijt dat ik mijn jas en sjaal niet aan had! Veel Aussies waren slimmer en hadden een dikke jas aan.... sommigen hadden ook hun muts al op. Pas in de namiddag toen het zonnetje erdoor kwam, was het een beeeeeetje te doen. En dan moet de winter nog beginnen - brrrr! (*)

En verder nog leuk nieuws: gisteren op de repetitie hebben we te horen gekregen dat voor onze volgende musical (Les Miserables) er meer betaald zal worden aan het orkest - omdat we het afgelopen weekend dus zo goed gedaan hebben!!
Woehoe, ik ben trots dat ik toch een klein steentje kon bijdragen, al was het dan af en toe een vals steentje. Ik heb dus effectief moeten ontdekken tijdens ons allerlaatste optreden dat ik in vier opeenvolgende maten elke keer de mi kruis was vergeten (omdat ik er geen cirkeltje rond had getrokken). Dus het lag (voor die ene keer - lol!) niet aan de fluitist dat het zo vals klonk tussen ons.

Verder alles onder controle hier. Geen WC-papier meer in de winkels, maar gelukkig hebben wij hier een voorraad van 100 rollen liggen in onze bunker naast de vijftig kilo spaghetti en honderd kilo blikgroentes. Voorbereid op alles.




(*) 23 graden die dag