Vandaag - 24 mei - was de eerste dag van het jaar dat we hier geen zonneprotectie meer nodig hadden!
Bij het weerbericht hier wordt, samen met bosbrandgevaar, ook altijd de voorspelde UV index gegeven. Is deze 3 of hoger dan heb je zonneprotectie nodig en jep, dat is meer dan zomaar insmeren. Dat is ook: hoed met brede rand, zonnebril, schaduw opzoeken etc etc. Er staan ook altijd de uren dat de UV index hoog is en de laatste tijd was het vrij beperkt, bijvoorbeeld van 11u tot 13u. Maar nu sinds vandaag: geen gevaarlijke UV index meer! De zonnecreme kan in de kast.
(Dit is natuurlijk alleen voor ons in regio Adelaide van toepassing. In het noorden van het land, bijvoorbeeld rond Darwin, zitten ze nog met temperaturen boven de dertig graden en een UV index van 9! Ik weet niet zeker hoe de mensen daar de winter beleven. Misschien kunnen ze dan 's nachts de airco uitzetten.)
vrijdag 24 mei 2019
zondag 19 mei 2019
lobethal bushland park
Gisteren was een belangrijke dag voor de Aussies want ze hadden hier federale verkiezingen. Als tijdelijke visumhouders hebben we natuurlijk helemaal niks in de pap te brokken, maar het werd een droge dag met 24 graden en dus werd het toch een ideale namiddag om nog eens te gaan wandelen.
We trokken naar een park waar we nog niet geweest waren (aan parken immers geen gebrek hier!) in Lobethal in de heuvels.
Wel 40 minuten rijden maar het was een heel mooi park met vooral bos (en een duidelijke voorgeschiedenis van bosbrand).
Toen we thuis vertrokken met de mededeling dat we gingen wandelen, was de vraag van de kinderen: "Welke kleur wandeling gaan we doen??" Alsof daarmee alles gezegd is, haha.
Deze wandeling was in ieder geval bordeaux!
Een goeie 5km door het bos, een uitkijktoren op een heuvel (de trap of ladder was echter spoorloos) en helemaal op het einde vier springende kangoeroes, joehoe!
vrijdag 10 mei 2019
DIY Aussie Klei Recept
Veel Aussies die met kinderen werken maken hun eigen klei (play dough heet dat steeds). Bij kindie is dat een regelmatig terugkerende activiteit: play dough maken en er vervolgens mee spelen. Ik wist zelfs niet eens dat het kon! Het lijkt zoiets chemisch, maar eigenlijk stelt het niks voor.
Ook toen Alison hier laatst kwam babysitten, had ze een recept mee en een hoop bakspullen om samen met ons jongens play dough te maken.
Bij kindie deelden ze deze week hun recept (wat er zijn er natuurlijk verschillende in omloop). Ik heb dus een papier meegenomen en zal het hier delen, mocht iemand een keer zin hebben om Aussie Play Dough te maken.
Alison gebruikt lemon juice in plaats van cream of tartar - dat is haar tip.
En natuurlijk moeten er nog wat kleurstoffen bij om het een vrolijk kleurtje te geven.
Kleien maar!
Ook toen Alison hier laatst kwam babysitten, had ze een recept mee en een hoop bakspullen om samen met ons jongens play dough te maken.
Bij kindie deelden ze deze week hun recept (wat er zijn er natuurlijk verschillende in omloop). Ik heb dus een papier meegenomen en zal het hier delen, mocht iemand een keer zin hebben om Aussie Play Dough te maken.
Alison gebruikt lemon juice in plaats van cream of tartar - dat is haar tip.
En natuurlijk moeten er nog wat kleurstoffen bij om het een vrolijk kleurtje te geven.
Kleien maar!
zondag 5 mei 2019
500 op 5/5
Het is hier een bijzondere dag vandaag, want het is 500 dagen geleden dat we hier aangekomen zijn!
Dat weet ik nu niet omdat ik hier rigoureus de dagen aftel, maar omdat ik een paar weken terug zag dat onze aftelklok nu een optelklok is geworden. Met een beetje wiskunde vond ik dat het 500 dagen na aankomst zou zijn op 05 mei en dat vond ik wel een mooie. :-)
Nog geen 500 dagen in het land, maar het scheelt niet zoveel. :-D
En het is te merken dat de winter eraan komt... We zitten hier al met dagen waarop we de twintig graden niet meer halen (brrrr!) en het heeft afgelopen week bij momenten ook flink geregend. De beestjes en plantjes weten niet wat hun overkomt - de natuur fleurt helemaal op!
Dit weekend hebben we niets bijzonders gedaan, vorig weekend zijn we gaan wandelen in Cobbler Creek. Dat is een klein park dat tussen de noordelijke suburbs ligt en waar we nog niet geweest waren.
Het pad dat we volgden werd ook gebruikt door (avontuurlijke) mountainbikers, maar we kwamen er niet zoveel tegen.
De jongens waren een beetje teleurgesteld toen we er aankwamen...
"Mama, ik zie daar nog huizen!"
"We zijn niet ver genoeg gereden!!"
Na 500 dagen is dat dus het resultaat: wandelen met zicht op de beschaving is saai.
Abonneren op:
Posts (Atom)